Saykologist .!.:
10 aylık uzaktan yuruttuğumuz bir ilişkimiz vardı , oyun oynarken tanışmıştık sonra da ilişkiye donuştu, hic yuz yuze goruşme fırsatımız olmadı uzak şehirlerden, coronadan ve maddi imkansızlıklardan dolayı. sesli goruntulu konuşur gun icinde de sık sık mesajlaşırdık. Son zamanlara kadar da iyi giden sonunda evlilik beklentisi olan bir ilişkimiz vardı, onun da planları bu yondeydi. Ama son 1-2 haftadır durgun gidiyodu 1 gun once de şakayla karışık senle de iyice emmioğlu olduk diye yoklamıştım bi, ' bi sorun yok her şey aynı şukur, deme boyle şeyler ben biraz depresyondayım bu ara, bu kadar 'dedi. ben de ustelemedim maddi problemlerinden ve biraz da bahtsız bi insan olduğundan dolayı canı cidden sıkkındı bu aralar. İkimiz de 22 yaşımızdayız, benim okulum bitiyo bu yaza, o da universite 1. sınıfta okuyor ilk universitesini yarıda bırakıp başka bi bolume tekrar başladığı icin. Bugun gun icinde her şey normaldi akşamki mesaja kadar: Ben bazen hatta coğu zaman seni oyalıyormuş gibi hissediyorum, Param yok pulum yok yanına gelemiycem, 4 sene okulum var zaten okul bitse bile benden bi halt olmayacak, senin okulun bitiyo seneye evlenmek isteyeceksin vs. Bunların benim icin hic bi sorun olmadığını benim de henuz bir duzenimin olmadığını, onumuzdeki 3-4 yıl zaten bir evlilik planım olmadığını, atanmak icin 1-2 yıl iş bulma surecimi sonrasında da ailemle arkadaşlarımla biraz vakit gecirip paramı harcamak istediğimi soyledim. Beni oyalamadığını hayatımda o olmasa da surecin aynı şekilde ilerleyeceğini bugun her şeyi hazır olsa bile benim minimum 2 yıla ihtiyacım olduğunu falan soyledim ama ikna edemedim. 4 yılın sonunda ne olup olmayacağını bilmediğini eğer olmaz da evlenmezsek hakkıma girmiş olacağını, o zaman ayrılırsak her şeyin daha acı vereceğini şimdi uzulmemin daha iyi olduğunu zararın kar yerinden donmek istediğini soyledi. bugun ayrılmakla 4 yıl sonra ayrılmak arasında benim icin fark olmadığını kaybımın sadece biraz daha fazla anı olacağını, geleceğin bize ne getireceğini bilmediğimizi belki cok mutlu bir hayatı elinin tersiyle ittiğini şu an icin mutlu olduğumu ve sadece anı yaşamak istediğimi soylesem de vazgecmedi ve ayrıldık. Bana gore ortada gecerli bi sebep yok benim tek derdim guzel gunler yaşamak guzel anılar biriktirmek, ayrılsak bile en azından mutluydum diyebilmek. ortada bi sebep olmadığından dolayı da icim daha cok acıyor, konuşmanın başında ayrılığa gitceğini tahmin bile etmemiştim aşkımla canımla başlamıştı konuya, kendimi acıklayınca problem kalmaz diye duşunmuştum. Zaten 4 yıla ne olacağı belli değil ki belki 1 hafta sonra buyuk kavga edip ayrılcaktık kim bilebilir? Durduk yere ayrıldık resmen, en azından bi tanışsaydık goruşseydik. Siz olsaydınız ne duşunurdunuz anı yaşamak mı yoksa herkesin yoluna bakması mı? Ayrıca benim icin sorun olmayan bir şeyin, her şeyi kabul ettim sonucta, onun problem yapması gercekten sinir bozucu.



Başlığın ikinci kısmında da şunu sormak isterim sizce bu bi bahane mi '' benim psikolojik sorunlarım var kızım tek sana değil herkese karşı boyleyim, ailevi şeyler anlatamam '' vakası mı Son 1-2 haftadır durgun giden ilişkimizin arkasında başka şeyler mi var acaba. bu şuphemi de şoyle acıklayım normalde benden başka kimseyle pek konuşmazdı whatsapta falan son gorulmesi hep ben olurdum ben olmadığım zamanlarda da anlatırdı arkadaşımın başına şu gelmiş annem şoyle diyo sulalede şu bu olmuş falan. son zamanlarda aralıksız cevrimici olduğu zamanlar oluyodu ve boyle hararetli kimle konuşuyosunuz dediğimde hep cevabı okul grubu oldu. kaos var sarıyo herkes konuşuyo ben de izliyorum falan. Gruptan fotolar falan da atıyodu ama bilemiyorum şu an acaba bana okul grubu deyip de başka birileriyle mi konuşudu yoksa ben mi gereksiz paranoya yapıyorum?

Hem biraz dertleşmek hem de duşuncelerinizi oğrenmek, varsa boyle yaşantılarınız dinlemek isterim, şimdiden teşekkur ederim
Genişletmek icin tıkla...

Bundan 1 ay once buraya boyle bi konu acmıştım yorum yapanlar da dedi ki başkası var, nitekim haklı da cıktılar, Mesajın ikinci kısmı doğru cıktı. Bi kac gun once doğum gunuydu bugun hikayesinde paylaşmış ki sevgilisi doğum gunu hediyesi gondermiş, ben de duşundum ki 1 aylık sevgiliyle hediye gonderecek kadar samimi olmak zor daha oncesi vardır dedim ve kıza mesaj attım, kotu bi niyetim yoktu, mesaj da yapıcı bi mesajdı zaten kız deseydi ki 1 aydır sevgiliyiz tamam biz 3 ay once ayrılmıştık mutluluklar der cekilirdim. Kız bana bişey yazmadan direk eski sevgilime yetiştirmiş, işte konuştuk biraz oğrendim ki 2 aydır varmış kız yani 1 aylık bir sureci kızla ortak gecirmişiz. Neyse bu konulara uzulmedim alıştım artık aldatılmaya, onceki boynuzlarım da eskimişti zaten biraz da yenileriyle takılırım sorun yok ama kıza yazdığımdan erkek bir arkadaşıma bahsettim bana vicdan yaptırdı yok niye yazmışım ne gerek varmış elime ne gecmiş, arkasından sayıp sovseymişim yetermiş, yaptığım şeye değmiş mi pişman olcak mışım onların hayatları beni ilgilendirir miymiş vs. Evet elime bişey gecmedi ayrılsalar da devam etseler de beni ilgilendirmez benim icin tamamen bitti sonucta ama ben bir kadın olarak eğer aldatılıyosam ya da 2. Bir kadınsam bunu bilmek isterim bana soylensin isterim. Daha onceki aldatıldığımda akrabamız olduğu icin ucu bana dokunur diye soyleyememiştim ve icimde kaldı bu sefer boyle yaptım ama ne biliyim şu an da bi tık kotu hissediyorum siz ne duşunuyorsunuz