2,5 yıllık evliyim. Eşimle severek evlenmiştik. Kucuk de bir bebeğimiz var. Normalde iyi anlaşırdık, kavga ettiğimiz olurdu ama son zamanlarda aşırı derecede artmaya başladı. Pandemi falan derken ben evde sadece bebeğimle ilgilenen biri olarak iyice bunaldım. Ailem de uzak bir şehirde oturuyor. Annesi dışında buyuk bir sorunumuz olmamasına rağmen son aylarda surekli kavga ediyorduk haftada bir. Saygı diye bir şey kalmamıştı zaten, bugun bardağı taşıran son damla oldu.

İki gun once akşam aramızda ufak bir gerginlik oldu. Burayı acmıyorum cunku halletmiştik konuyla alakası yok. Neyse ben trip attım ona (haklıydım) ama uzatmadım toplasan 1-2 dk surmuştur. Oyle bağırıp cağırma falan olmadı sadece off deyip elimdeki yastığı koltuğa attım gittim.

Ertesi gun yani dun sırf yine gunlerce kus kalmayalım diye derdimi mesajla guzelce anlattım. O da bana tamam oyle yapalım tarzı bir mesaj atmıştı. Soğuktu ama ben zaten eve gelince gerginliğimiz gecer diye duşunmuştum. Yemeği falan hazırladım kurabiye yaptım cayın yanına vs. Geldi selam verdi falan ben de verdim ama soğuktu. Neyse o yemek yerken ben de mutfakta oturdum muhabbet falan olur diye ama konuşmadı yemeğini yedi sadece. Ben de sıkıldım iceri gittim. Sonra herkes ayrı takıldı.( burada parantez acmak istiyorum. Ben ondan adım bekledim cunku onunla guzelce konuşup adım atan bendim ama atmadı. Atmayı bırakın soylediğine gore benden ozur beklemiş. Allah aşkına ben ne yaptım da ozur dileyecektim? Yaptığım tek şey off deyip yastığı koltuğa atıp gitmek.) sonra bebek uyandı gittim uyutmaya calıştım uyumadı falan baya, ben de iyice bunaldım beşiğe bırakıp iceri gittim. Gidip sen bakar mısın benim sakinleşmem gerek dedim. İki kere soyleyince binbir nazla kalktı gitti. (dunden uyumamıştık ikimiz de bebek uyumadığı icin. Onun da tribini atıyor hem uyumadım hem işe gittim şimdi de cocuk mu bakıcam tarzında. Soylemedi ama ben biliyorum o an bundan ofleyip pofledi.) neyse zaten birkac dk sonra ben gittim yani birkac dk durdu bebeğin yanında. Aldım bebeği ben de onla yatağa girdim kucağımda uyusun diye. Gitmiş ceketini asıyor gardırobu acıp. Gardırop sesli acılıyor baya cocuk hemen oraya dondu iyice uykusu kactı. Ben de "şimdi sırası mıydı onun, şuraya koysaydın sabah asardın." dedim. Bana "kes lan sesini" diye bağırdı şok oldum. Asla boyle konuşmaz, konuşamaz benimle. Bu ne ses olacak diye hicbir şey yapamayacak mıyım falan dedi. Ben de cok mu lazımdı şimdi ayrıca ne bicim konuşuyorsun sen benimle falan dedim birbirimize cemkirip uyuduk. Orada cok sinir oldum bu ne terbiyesizlik diye ama uzatmadım bebek olduğu icin yanımda.

Bugune geliyorum. Sabah kalktım cocukla ilgilendim kendisi uyuyor. Sonra sabah uykusuna yatırdım oğlen uyandı, beyefendi de uyandı. Geldi salona "ben ne yiyicem" diye ters ters sordu. Derdi ben ona kahvaltı hazırlamadım ya, bu. Allah aşkına bu saygısız adama ne hazırlayacaktım bu ne terbiyesizlik ya? Defol git kendin ye mutfakta değil mi? Ben bunu nasıl bu kadar tepeme cıkardım cıldırıcam. Neyse ben de "banane" dedim. Bana "yine başladın sacma sapan aclıkla terbiye etmeye" dedi. Hey Allahım sanki elinden ekmeğini aldım pisliğin. Defol git ye mutfakta dimi? Hem bana hayvan gibi davranacak hem de kahvaltısı hazır olacak. Boyle bir şey olabilir mi ya? Ben de "hazırlamıyorum banane ne yersen ye. Bana hayvan gibi davranıp bir de kahvaltı mı istiyorsun " dedim. İşte "boşuna mı oyle yaptım? Ozur dilemedin. Sen de soğuktun bilmemne" demeye başladı. Ben de bağırdım ona "ben sana naptım be sırf gunumuz zehir olmasın diye guzelce konuştum sen bana hayvan gibi davrandın." falan dedim. Vay efendim bağırmışım diye bana kufretti şok oldum. Ya bu insan evlenirken salak bile demeyen aşırı saygılı bir insandı. Sırf duzgun kişilikli sandığım icin evlendim ben bu pislikle. Sonra bana kufrettiği icin ben de ona bağırdım. İşte o anda kalktı ustume yurudu, "uzak dur benden sakın dokunma bana" dedim. Bağırıp durma yeter diye başıma yastıkla vurdu. Duşunebiliyor musunuz? Sonra da boğazımı tuttu ama bıraktı hemen. Gozlerindeki kini, nefreti anlatamam. İşte o an bu evliliğin bittiğini anladım. Bana o ara anneni cağır defol git falan da dedi.

Ben annemi aradım onunla aynı catı altında bir dk daha kalmayacağım icin. Aradım bilet ayarlar mısın anne dedim. Baya kotuyum ağlıyorum falan. Sonra da gidip kendi eşyalarımı bebeğimin eşyalarını falan topladım bavul hazırladım. Sokağa cıkma yasağı ve cezayı bile goze almıştım duşunun. Sonra gerizekalı baktı bavullar falan nereye gidiyorsun gidemezsin falan dedi. Elimden kıyafetimi alıyor ben ondan cekip alıyorum falan birkac dk surdu bu. Ben sana soracak değilim defol şuradan gidiyorum bebeğimle dedim. Baktım hala one geciyor tutturmuş " bebeği oyle goturemezsin annen gelsin seni alsın." diye. Pisliğe bak annem şofor sanki. Herhalde virus yuzunden diyor bebeğe bulaşır falan diye. Ben de o zaman annem birkac gune anca gelir, defol git bu evden yoksa ben giderim dedim. Kendisi yarın gidecek defolup kardeşine. Ben de birkac gun beklerim annemle donerim diye duşunuyorum.

O kadar uzgunum ki. Nasıl boyle bir insana donuştu bu adam, bu evlilik ne hale geldi. Cocuğuma cok uzuluyorum hic hak etmedi bu durumu daha 1 yaşında bile değil. Ama yapacak bir şey yok bana kufur edip el kaldırdı ve bu evliliği bitirdi. Nefret ediyorum ondan allahından bulsun. Sadece cocuğuma uzuluyorum mutlu bir yuva veremedim ona.

Bu evlilik zaten bitti ama bu konuyu acma sebebim benim hatalarımı varsa soyleyin. Soyleyin ki bundan sonra bebeğimle kurduğum hayatımda ona yanlış yapmayayım. O mutlu olsun başka bir şey istemiyorum.