Forumda beni bilenler bilir en son actığım konudan sonra bir suredir banlıydım. Bu surecte sonra buyuk bi sinir boşalması yaşadım. İcimdeki tum herşeyi doktum artık bu şekilde yurutulemeyeceği de ortadaydı. Zaten yurutmek istediğim de yok artık. Oda aynı şekilde sanırım. Uzgunuz ama yurumuyor kopartmak lazımdı. Oturduk konuştuk. Artık ne yaparsa yapsın kalmayacağımı anlayınca uzlaşma yoluna gittik. İşi icin kritik donem diye bahsetmiştim gecenki konuda da. Onumuzdeki hafta sanırım o işte sonuna geliniyor. Bana muhlet ver dedi. Tamam dedim o surece kadar evde iki yabancı gibiyiz. Aileme haber verdim bir yıl icinde abla kardeş boşanınca bayağı zor geldi tabi. Cok uzulduler babam biraz rahatsızlanmış ama elimden gelen bu artık olmuyor.
Anlaşmalı boşanacağız. Tazminat vs cirkinleşmeyeceğiz. Sadece duğunumde takılan 5 bileziğim vardı onu alacağım. Eşyaları da bırakıyorum ona. Başka nafaka vs de istemiyorum. Kendi ayaklarım uzerinde durabilecek biriyim. Ablam ankaraya yerleşmişti. Ankaraya onun yanına yerleşeceğim bi kac hafta icinde. İş icin de arkadaşım var liseden onunla goruştum. O yardımcı olacak bir iki ay toparlanmak icin sure istedim daha sonra işim olursa oraya başlayacağım olmazsa tekrar iş bakınacağım.
Uzuntuluyum, ama yukumden kurtulmuş gibiyim de. Boşluk var sadece bilmiyorum. Yeniden yoluma bakacağım artık. Beklediğimden daha rahat gecti ayrılık konuşması. Kabullenmesi beni rahatlattı artık. İkimizin de hakkında hayırlısı olsun diyorum. Buraya yazıp yazmamak konusunda da kararsız kaldım ama duygularımı şuan kimse ile paylaşmak istemedim cevremden. Cunku ne hissettiğimden bile emin değilim. Ama huzur geldi huzurla birlikte huzursuluk da geldi. Sanırım gelecek kaygısından dolayı oluyor bilemiyorum. Evlilik mi bi daha asla derim sanırım. Sadece zaman kaybı gibi geliyor artık...