ben 18 yaşındayım annem hayatta değil babamla yaşıyorum. bir de 4 yaş buyuk ablam var. babam surekli ablamı kayırıyor boyle hissediyorum. ablamla tartışıyoduk ikimiz de birbirimize yukselmiştik o an babam bir anda bana dondu bağırmaya başladı. bir de o an kanepede uzanıyodum bu nasıl bir hal biraz terbiyeli otur falan dedi. ben sonra sinirden ağlamaya başladım iceri gecip. cunku bunların hicbirini ablama demez asla. ama beni hic insan yerine koymuyorlar. o sırada tam dedem ve babaannem evimize geldi iki dakikalığına, beni oyle gorunce merak ettiler ben geciştirdim sadece uzatmadım. onlar gittikten sonra babam bana dondu bağırmaya başladı nasıl bir cocuksun onları da meraklandırdın bak diye, bir de yarın bankadan burs paramı cekmeye gidicek - dedem ve babaanenneme vericek o parayı bana harcatmıcak onu da biliyorum- ben uymaya gitmiştim geldi kartın şifresini sordu o an ağlıyodum bir şey soylemedim yuzume yorganı carptı gitti. ablamla normal konuşuyorlar eskisi gibi hic fark yok. universiteyi şehir dışı yazsaydım keşke belki acıldığı zaman kurtulmuş olurdum bunlardan