Merhaba asil kadınlar, uzaktan uzağa takip ediyorum her şeyi. Oncelikle batının incisi İzmirimize cok buyuk gecmiş olsun.
Benimki de dert mi bilmiyorum buradaki okuyan ablalar tecrubeli belki şu gıt beynime bir akıl verir diye konu acmak istedim. Her turlu eleştiriye acığım; nitekim kafamda analiz yapacağım.
Benim 9 aylık bir ilişkim var bugun doğdum yani doğum gunum. 29 yaşındayım.
Şukur işim gucum yerinde kendi cabalarımla bir yerlere geldim Her zaman hırslı oldum ileri baktım. Lakin karşıma cıkan okuzlerde başarısız oldum. Ya ben cok duygusallık ya da taktik yapamıyorum.
9 aylık ilişkim il 5 ay harikaydı. İlk birlikteliğimi yaşadım evimi actım. (Ailemden uzaktayım 8 ay sonra başka bir ile doneceğim gorevim gereği)
Cevremde sevilen sayılan adaletli birisiyim. (Bunu sadece yorum yaparken dikkate alın diye yazmıyorum. Belirtmek istedim icimden geldi
)Hayatımda ilk kez birisiyle ileri duzeyde bir şey yaşadım değer gordum sandım sevildim sandım.
Cok kişi etrafımda ama o cıktı karşıma işte.
Evlenip ayrılmış, bir cocuğu var genc yaşta evlilik yaşamış. İkimizde 29 yaşındayız. Mesleğimiz elimizde her şey başta cok guzel giderken “Anne” konusu kendi annesi araya girdi.
Mesela bugun doğumgunum geleceğim dedi ben dışarı cıktım kıyametler koptu. Bitti bitsin diyorum “ilk kez şiddet gordum” kolumdan tuttu bırakmadı bırak diyorum bağırdı. Rezillik cıkmadın diye sustum ben eve gideceğim dedim. Peşimi bir turlu bırakmıyor. Son donem soğudum ilgisizliğinden. Şimdi ailesi gelmiş. Tuhaftır o guclu adam gitti annesi ve kız kardeşi geldi (kısa sureli gorev gereği) cok korkuyor)
Boşandıktan sonra ailesi buna ne para ne manevi bir şey bırakmamış. Eski eşinle barış vs. Diyormuş bu istemiyor. Yeni yeni duzeliyor araları ailesiyle.
Ne bensiz ne benle oluyor. Sırf ona yakın olayım diye benim evimi kendi evinin bir sokak otesine taşıdı.
Sevdik işte yanıldım.
Bitirmeyi duşunuyorum ve sizden akıl bekliyorum.
Bana son donem cok ilgisiz. Başka kadın yok biliyorum.
Psikolojik sorunları son donem arttı.
Benden iki kere para istedi verdim. Geri odedi ama hayattan bezmiş bir adam karşımda..
Ne yapacağım bilmiyorum. Kac defa konuşmayı denedim. Sustum. Yine kapımda.
Hatta anne ve kız kardeşi evde diye foto dahi attı bana inanayım diye. Ne bu korku anlamıyorum. Dedesinin miras işleri var onun icin mi susuyo. Eski eşiyle mi barışacak bilmiyorum ki annesi de cocuğu gormek icin kadın izin vermeyince kavga etmişler. Yarında benim icin doğumgunu partisi duzenleyecekmiş acıkcası umrumda değil soğudum. Ben soğudukca o daha bi sacmalıyor. Bugun bana “seni bir fena yaparım babanın yaptığından fena olur” dedi ki babam bana şiddet uygulamayan birisidir. Bende ittim onu bırak diyorum koşundan tutuyor. Yarın yuz yuze bitirmeyi duşunuyorum. Korkmuyorum ondan sırf bu akşam rezillik olmasın diye sustum cunku. Oda anladı.
durum bu bana bir akıl verin.