Hanımlar selamlar herkese sağlıklı mutlu seneler diliyorum,

2021'e aslında umutlu girdim.. cok da guzel bir sene olacak hissediyorum.. ama duşunmekten ve evhamlanmaktan kendimi alamadığım bi konu var cember daraldı..

2 yıllık evliyim.. işlerimiz guclerimiz gelirimiz yerinde maddi olarak cok şukur bi sıkıntımız yok... eşim 31 ben 28 yaşında..
yakın zamanda yurtdışına goc etme planımız var olumlu olursa 6 ay sonra gibi..

gel gelelim konuya... oncelikle allah isteyen herkese sağlıkla nasip etsin.. fakat ben cocuk yapma fikrine hic bi zaman sıcak bakmadım.. kendimi anne hayal edemiyorum..
yani ne bilim.. ben istediğim saatte uyuyup istediğim saatte uyanmak istiyorum.. icerden bebek ağlaması duymak bana zor geliyor.. ya da kafam estiği an hadi haftasonu kamp yapalım.. hadi kadıkoyde sabahlayalım... hadi bu ay yurtdışı gezisi yapalım.. yani surekli bu moddayım..

sanki cocuk butun ozgurluğumu alacak gibi hissediyorum.. eşimse cocuk delisi... ve ben ne kadar kacsam da artık uzerime gelmeye başladı.. ben surekli erteleme modundayım ve hazır hissetmiyorum... acıkcası hic bi zaman da hazır hissedeceğimi duşunmuyorum..

sanki cocuk zorunluymuş gibi ve allah nasip ederse yapmak icin yapacağım gibi.. şimdi mesele şu ki, turkiyede olursak cocuğa bakacak birileri olacak ben işime devam edeceğim.
yurtdışına taşınır isek benim dil oğrenme adaptasyon surecim yeni iş bulma vs zamana ihtiyacım var ve eşim en fazla 1 sene daha bekleriz diyor..
cocuğa tek başıma bakacak olma fikri bile urpertiyor beni.. bu arada calışamıcam tabi.. calışamadığım zaman eşimin maaşı yetecek mi nasıl olacak o kısmı da muamma tabi şuan.. ve eşim 2 cocuk istiyor... birini buyuttum hadi işe başliyim desem hadi 2. olsun diyecek yani...

offf bilemiyorum daral geliyor, kac gundur huzursuzum.. ne guzel kafamdaki negatifliklerden kurtulmuşken bu konu beni yine dibe cekiyor..
yoksa ben mi gereksiz abartıyorum bilmiyorum desteğinize ihtiyacım var