Merhaba,
Meseleye artık fazlasıyla duygusal yaklaştığım icin konu acıp fikir almak istedim. Senelerdir annemle kardeşimden uzakta yaşıyorum. Aramız hep iyi oldu. Kavga, kusluk bilmeyiz. Babamın vefatından sonra ucumuze kalan gayrimenkuller var. Ben senelerdir bunların gelirine giderine karışmadım. Zaten oğrenciliğimden beri calışıyorum. Ozel durumlar dışında ailemden para almadım ama istediğimde de hayır diyen olmadı. Annemin kendi ailesiyle yaşadığı miras sorunlarından dili yandığı icin bu konularda bizimle sorun yaşamaktan hep cekindi. Bu konular hep tabuydu, para konuşmak ayıptı vs.
Bugun annemle bir tartışma yaşadık ve ben cok alındım, bir sure konuşmamayı dahi duşunuyorum. Şoyle ki erkek kardeşim evli ama hala annemin maaş kartı ondadır. Cunku evlendikten sonra eşiyle birlikte işle ilgili talihsizlikler yaşadılar. Ara ara ben de ufak yardımlarda bulundum. Bana gore kardeşimin maddi durumuyla yaşadığı hayat arasında cok fark var ama bu onların meselesi, karşımadım. Ta ki işin ucu bana dokunana kadar.
Kardeşimin duğun masrafları icin annem kredi cekmişti. O sırada evini tadilata sokmuştu, annemin bir diğer evinin tapu masrafları vardı falan derken ortak bir dukkanı sattık. Anneme borclarını kapatmasını, kalan paradaki benim payımı da benim icin altına yatırmasını soyledim. Oyle yapıldı. Bu arada odenen borcların benimle bir alakası yok. Dun annem, onumuzdeki ay kardeşimle birlikte odemeleri gereken borclardan bahsetti. Ben de bir miktar altınımı satıp kardeşime hibe edebileceğimi soyledim. Annemin cevabı "Ben o altını senden borc olarak alıp şu odemeyi yapmayı duşunuyordum" oldu. O odeme iki hafta sonra yapılacak ve ben lafını edene kadar annem bu duşuncesinden bana bahsetmedi bile. Zaten o borcun dukkan satışından gelen parayla kapatılmış olması gerekiyordu ama para başka şeylere gitmiş. Ben o borcu iki kez oduyor olacağım yani. Anneme de kardeşıme de verdiğim hicbir şeyi borctan saymadım şimdiye kadar, saymam da. Zaten geri de gelmez Ben kardeşime vereceğim hibe dışında altın bozdurmak istemediğimi soyledim. Ve annem tarafından para konuştuğum icin bir nevi ayıplandım. Mesele "sen ona bunu yaptın, bana şunu yapmadın"a dondu. Seneler once aldığım camaşır makinesinin taksidi odemiş, onu soyledi bana. Bir sonuca varamadan oylece kapattık telefonu. Ortada bu kadar hastalık varken uc kuruş para yuzunden ailemle kotu olmayayım diyorum ama boğazıma bir yumru oturdu. Haksızlığa uğradığımı duşunuyorum. Sizce ne yapmalıyım?

Ekleme:
Hemen herkes benzer onerilerde bulundu. Annem ve kardeşime kendi payımı alıp ortaklıktan cıkmak istediğimi soylemeye karar verdim. Onlara kendilerini ayarlamarı icin biraz da sure tanırım. Acil para ihtiyacım yok ama daha fazla haksızlığa uğrayarak yara almak istemiyorum. Oneriler ve yorumlar icin teşekkur ederim.