Aslında buraya da cok detay vermeyeceğim sadece rahatlamak icin yazıyorum bunu neden yağtığımoda bilmiyorum cunku kimseye anlatmak istemiyorum kendi sorunlarını paylaşınca değerinden kaybediyorum gibi geliyor cunku insanlar cok kotu ilk fırsatta zayıf yerinden vuruyorlar insanı.Son zamanlarda zor gunler geciyorum eskiden anlatırdım birilerine hatta mutsuz olduğumu hissedip sorarlardı boyle donemlerde sonra oğrenince boşver uzulme nasip kısmet sozleri ve meraklarını giderip bir aha da arkasını aramazlardı bende her seferinde derdimle başbaşa kalırdım (madem derdime derman olmayacaklar bir teselli olur eleştirmeden dinlemek bile olur) niye derdimi meşgul ederler ki.İşte bu yuzden cok yalnızım ve kimseye neyim var anlatmakta istemiyorum.Sadece buraya yazmış olmanın hakkını vermek icin bir iki başlık bırakayım eğer okuyup benimle ilgilendiyaeniz ayıp olmasın. 7 kere duşul yaptım 3 kere kurtaj oldum sonuncu kaybım ikizdi ayakların yerden kesilmişti buyuk hayal kırıklığı oldu tabi bir oğlum var cok şukur Rabbim'e şukurler olsun.En cok onun icin demedim ama nasip değilmiş.Ve sonra birşey oldu cok değiştim işte eskisi gibi olamıyorum.Şuan universite bitiriyorum son sınıfım acıkoğretim ve kpss gireceğim inşallah başka bir yol cizdim.Kimsenin bana inanmadığı ve dedikodumun yapıldığı bir yol.Kafam cok karışık ve yalnız hissediyorum kendimi artık hayatımda guzel birşeyler olsun istiyorum olur mu dersiniz? Cok Yoruldum.Ben aslında cok memnunum hayatımdan ama cevremden surekli huzursuzluğa maruz bırakılıyorum acaba bir dağın tepesine kulube yapıp kacsam kurtulur muyum kendim gibi olmak istiyorum sadece neyse hic anlaşılır olmadı biliyorum ama bunları yazmak bile rahatlattı biraz.Zaten oyle bir yerdeyim ki ne konuşmak istiyorum ne de susmak dokunsalar bom diye patlayacağım sanki....