Onceki yazdığım mesajdan bilenler bilir. Eşimle ailesi yuzunden ayrılma aşamasındaydık ailesiyle yaşıyordum ve ailesinin bir takım yaptığı şeylerden oturu onlarla goruşmek istemedim. Annemin evine geldim onların yaptıkları yuzunden. Ayrı eve cıkıcaktık ama eşm ailem diye tutturdu. Konuşmuyorsun ailemle olmaz dedi. Bende sen konuş ama ben istemiyorum bana karışma dedim. Haklı sebeplerim vardı. Benim yuvam onemli yuvama bakmak zorundayım kimse kimseyle konuşmıyorsa konışmasın ben konuşurum ziyarete gider gelirim diyen adam herşeyi bana yıktı ve konuşmak istemiyorum diye boşanmaya razı geldi. Bana sahip cıkmadı hep ezdirdi. Şuanda da sahip cıkmadı. Butun eşyalarım o evdeydi eşyalarımı gonder demiştim. Eli bile titremeden kolilemişler ve kamyonla bugun gidip aldık. Karısına sahip cıkamayan bi kocayla evlenmişim. Ne olursa olsun beni boyle ortada bırakmamalıydı. Sizce ilerde pişman olur mu değmediğini anlarmı. Ona beddua da ettim sozler de soyledim yuzukte attım. Cunku beni hic korumadı sahip cıkmadı hep ezdirdi. Şimdi beni sucluyor. İnsan sebepiz yapar mı. Olan bana oldu. Kopek gibi fırlatıldım o evden. Kamyona eşyalarmı yukleyip annemin evine getirmek cok koydu bana. Cok uzuntuluyum. Bu sureci nasıl atlatıcam bilmiyorum.. ah be bi sahip cıkmadı bana. Seven insanın gozu bişey gorur mu. Nerde sevgi burda? Evlenmek icin evlenmiş resmen. Anasının eteği altından cıkamayanlar evlenmesin ya.