Cok mutsuzum, hayattan zevk almıyorum, alamıyorum, izin vermiyorlar. Cok boğuldum, guclu olmaktan guclu kalmaktan cok yoruldum ben. Nişan attım 7 ay once . Bu olay hala peşimi bırakmıyor. Ben unutacağım derken annem hatırlatıyor. Elinde telefonla gorunce bir imalar bakışlar. Gecen gun tutturdu sen onunla konuşuyorsun diye. Kuran ’ın ustune yemin ettim konuşmuyorum hic konuşmadım dedim. Yalan soyluyorsun dedi bana. Gecen gun ablasının aradığından bahsetmiştim tanımadığımı soyleyince kapamıştı telefonu. Annem diyor ki ablası aradığında sevinmiştin sen. O zamandan beri konuşuyorsun. Ben unuttum annem hala unutamadı. Kendi psikolojisi bozulmuş benimkini bozmasına az kaldı. Sinirlendim ben de. Dedi ki mesajlarını goster o zaman. Elimdeyken gosterdim incelicem ver dedi. Sinirim bozuldu vermedim. Kavga ettik. Bizi rezil edeceksin babana soyleyeceğim konuştuğunu dedi. Boşu boşuna olay cıkarıyor bıktım artık. Evde hic kimseyle konuşmuyorum. Babama sinir oldum. Elimde telefonla tuvalete giriyorum diye etmediği laf kalmadı. Her şeyime karışıyorlar . Bazen diyorum keşke atmasaydım o nişanı. Keşke evlenseydim . Belki huzurum daha fazla kacardı ama en azından ailemin huzuru kacmazdı evini yurdunu terkedip benimle gelmezlerdi. Kurtulmak istiyorum ben hayatım zehir gibi