Merhaba


29 yaşındayım ve 3 yıldır oldukca mahrum bir yerde calışıyorum, bekarım. Aslında bu mahrum yeri tercih etmemin sebebi iş yukunun gorece az olduğu bir kurum tipinde olmak istemem, az iş yukumun olmasını istememse mesleki bir sınava hazırlanma isteğimdi. Tam olacağına inandığım, kendimi hazır hissettiğim donemdeyse pandemi dolayısıyla sınavımız bilinmez bir tarihe ertelendi.
Bundan birkac ay once facebooktan en son 8-9 yaşlarında gorduğum, bir akrabamızın yakın bir aile dostu olan bir kişi yazdı. Şaşırmakla beraber bunu hicbir şeye yormamıştım, mesajlaşmamız cok uzun ve surukleyici olmadı. Gectiğimiz haftasonu ailemle goruştuğumde annem aslında kişinin annesinin bana talip olduklarını soylediklerini, benim hayatımda kimse olmadığını teyit ettikten sonra kişinin bana yazdığını soyledi. Ailem konuyu bana sınavım bittikten sonra acacaklarını soylemiş, onlar da tamam demiş, ancak sınavın ertelenmesi işleri karıştırmış.
Bir taraftan ya aslında guzel bir şeyi tepiyorsam diye tedirginlik duyuyorum ama diğer taraftan da koşullar cok elverişsiz geliyor. Sizlerden yardım istediğim konu da burası, belki bana goremediğim bir bakış acısı sağlarsınız diye umuyorum.
Bey efendi iyi bir muhendis olduğu icin İstanbul dışında kendisini tatmin edecek bir iş bulamayacağını duşunuyorum (onunla bu konuyu konuşma imkanım olmadı, bu konunun ancak tanışma aşamasında konuşulabileceğini duşunuyorum ve tanışma aşamasına girdikten sonra da "aa benim planım boyle" demek bana tutarsızca geliyor?) Benimse sınavda İstanbul'da bir yer kazanmam guc. Sınav icin 2 yıldır emek veriyorum ve 3 yıldır da buraya tahammul ediyorum. Bu durumda bu planın peşine takılıp gitmek kendime ihanet gibi geliyor.
Sınavda başka bir yeri yazsam, yaşlarımızın eğitim suresince 3-4 yıl şehirler arası ilişki yaşamak icin cok ileri olduğunu ve yıpratıcı bir surec olabileceğini duşunuyorum.
Hani halihazırda birbirimize aşık kişiler olsak, belki bu konuların olurları biraz daha irdelenebilir ama şu durumda karşı tarafa şartlar sunmak pazarlıkvari hareketlere girmek uygun olur mu bilemiyorum.
Diğer yandan bey efendi iyi bir iş sahibi (ben de cok şukur ki iyi bir mesleğe sahibim) iyi gorunumlu ve (ne kadar kimseyle o seviyeye gelmedikce bilinemeyecek olsa da) tanıdığımız, bildiğimiz, hayat tarzları bize benzeyen bir ailenin oğlu.
Şu anda farklı şehirlerde olmak, ilk etaptaki iletişimin telefon mesaj vb yollarla olacak olması her şeyi doğal akışından uzaklaştırıyor, bir araya gelsek belki birbirimizden cok etkilenebilecekken en azından ben, şu an notrum. Onceki konuşmamız negatif bir intiba bırakmasa da surekli de olmadığı icin, bu haber icimi kıpır kıpır etmedi. (Bir de sanırım yaşım dolayısıyla artık evlilik konularına mesafe hissetmeye başladım)
Bu konuların bir cıkar yolu olur mu, siz yerimde olsanız ne yapardınız bana bu konularda fikir verip yol gosterebilir misiniz? Şimdiden cok teşekkur ederim
