Merhabalar 32 yaşında bekar univesite mezunu bir bayanım. Evlenmeyi cok istediğim halde nasip olmadı karşıma hayalimdeki gibi biri cıkmadı, cıkanlarda gunu birlik ilişki arayışı icinde olan ciddiyetsiz tiplerdi, yıllarca cok uzuldum, bunalıma girdim ama artık durumu kabullenip umursamamaya başladım...

Alanımda iş bulamadığım icinde coğunluğunu bayanların oluşturduğu kalabalık bir tekstil firmasında işe başladım ve pozisyonum gereği cok fazla kişiyle yuz yuze gelmek durumundayım, ancak sadece işimi yaparken adını dahi bilmediğim hic diyaloğumun olmadığı kadınlar, Evlimisin bekÂrmı, Sen niye evlenmedin? sorusunu sorma curetini kendilerinde bulabiliyorlar. Hatta dahada ileri gidip "evde kalmışsın, bu yaşa kadar bekar durulur mu? diyenleri bile var... Her defasında tersliyorum ama yine başka patavatsız biri daha cıkıp enerjimi duşuruyor...

En son aldatıldığı icin boşanmış bir kadın neden evlenmediğimi sordu bende "ben sizin neden boşandığınızı sormuyorum cunku beni ilgilendirmiyor ancak benim neden evlenmediğim sizi niye bukadar ilgilendirdi? dedim "şey ben ııı" yapıp sustu.

Anlayacağınız evli cocuklu olanları da gectim aldatılıp boşanan, kocası başka kadınla kacıp ortada cocuğu ile kalan bir kadından bile medeni durumumla ilgili mahalle baskısı goruyorum. Beni yalnız olmak bukadar rahatsız etmiyor insanların imaları bekar olduğum icin kendimi değersiz hissettirmeye calışmaları artık delirtiyor. Bu durumla nasıl başa cıkabilirim, bir gun biri daha bu soruyu sorar kendimi tutamayıp boğazlarım diye korkuyorum okadar sinirleniyorum cunku tavsiyeleriniz nelerdir?