Kızlar merhaba, uzun zamandır takip ediyorum bu platformu. Ve en sonunda ben de yazıp icimi dokerek sizlerin de yorumlarını ve fikirlerini duymak istedim. Kimse ile paylaşamadığım bir sorunum var. Benim sorunum eşim. 35 yaşında evlendim. Şu an 2 yıllık evliyim. Oğretmenim, eşim de oğretmen cocuğum yok. Eşimin temizlik ve titizlik takıntısı var hastalık derecesinde. Benim icin herşey işkence. Eşim şu an tedavi goruyor ilac kullanmaya başladı 7 aydır kullanıyor, en duşuk dozda. Kendisi cok kullanmaktan yana değildi, ben de istemiyordum ama son care bu olduğuna karar verdik. Aslında tedavi ve ilacı da biraz benim zorlamamla kabul etti cunku ona kalırsa kendi kendine iyi olabilirmiş. ( telefonuna bile dışarıda dokunamayan eşim) biraz zaman gerekiyormuş. Bu zamanı tanıdım ona ama gordum ki gercekten tedavi gereken bir durumdu ve ben artık cok yorulmuştum, sonra başladı tedaviye. Cektiğim sıkıntılara gelirsem şoyle, evime asla misafir alamıyorum 2 yıldır ailem de dahil. Ailem zaten ben cağırmadan rahatsızlık vermek istemezler bu yapıda bir ailem var. Ama ben bugune kadar ailemi evime cağıramadım ve cok vijdan azabı duyuyorum. Onlara karşı gorevleri mi yerine getiremiyorum. Onlar da haliyle bu durumu sorguluyorlardır ama bana belli etmiyorlardır. Ben bunun da farkındayım ve daha cok canım acıyor. Artık akraba ve arkadaşlarımı gectim. Ben asla eşim evde yokken eve giremiyorum, o kendi gozu ile gormesi gerekiyor. Dışarıdan eve geldiğimde bir yere dokunmadan kolidrda soyunup direk olarak duş almamı istiyor. Dışarıda kullandığımız eşyalar asla temizlenmeden eve giremiyor, girse de konuldukları yerler ayrıdır ve asla onlara dokunamam onun temizlemesi gerekiyor. Evin icinde sıkıntım yok rahatım sorun dışarıdan eve ona gore pis birşeyin girememesi. Ondan habersiz markete gidip ya da başka birşey alıp eve getirememem gibi gibi, coğu şeyi anlamışsınızdır bu deteylardan nasıl bir hayatım olduğunu. Evin icinde kirli bir eşya ya da camaşır varsa dokunamam dokunursam yıkamamı ister. Onun eşyalarına asla dokunamam cok yuzume karşı bişey demez ama rahatsız olduğunu anlarım. Mesela iki arabamız var birisi pis oluyor onunda gozunde diğeri temiz duşunun. Nasıl bir işimiz varsa ona gore araba seciyor onunla gidiyoruz. Pisken temiz arabaya binemiyoruz. Daha cok detay var ama bu kadarından anlamışsınızdır. Diğer sorunum da eşim bu durumdan dolayı cocuk istemiyor, ben de o boyle iken ondan cocuk yapmak istemiyorum ama benim yaşım geciyor. Cocuk sahibi olmak istiyorum. Bu durumda cok zor. Bırakın bu rahatsızlığı belki normal olsak bile yaşımdan dolayı cocuğum zor olacak tedavi gerekecek bunu bile bilmiyorum haliyle. Tedavi de uzun surec gerektiriyor. Ve işin aslı benim ne zamanım kaldı ne de bekleyecek mecalim, umutsuzluk ve belirsizlik beni mahvediyor. Ustune annemlere karşı yapamadığım gorevler daha cok bitiriyor beni.7 aydır pek Bi sonuc goremiyorum ben. Kendisi farkettiğini daha da rahatladığını soyluyor ama ben bunu davranışlarında goremiyorum. Aynı surec devam ediyor benim icin. Eşime gelirsem bu durumdan surekli olarak cok rahatsız ve vicdan azabı cektiğini soyler. Beni sever. Bir dediğimi iki etmez maddi konuda sıkıntım yok. Merhametli ve vicdanlı bir insandır. Saygılı, terbiyeli, efendi. Bu hastalık ban Allah tan geldi, benim imtihanım diyor. Sonuna kadar haklı olduğumu ama elinde olmadığını soyluyor. Zaten bundan oturu ve sevdiğimden dolayı coğu şeye katlanıyorum. Aynı durum benim de başıma gelebilirdi. Kızlar cok zor durumdayım işin icinden cıkamıyorum. Surekli dua ediyorum eşim de aynı şekilde namazlarında duasını eder. Sonra herşeyin hayırlısı beterin beteri var, sağlık onemli olan diyorum ne dertler var deyip hayatıma devam ediyorum.