5 ay once boşandım. İki kızım var .Buyuk 10 yaşında .Sorun şu bu boşanma olduğundan beri buyuk kızımla bu konuyu ne zaman konuşmak istesem kacıyor kızıyor .İcinde tutmasın istiyorum.Uzuldugunu hic belli etmez mi bir cocuk hic belli etmiyor .Hatta hic bir duygusunu belli etmiyor .Bu da bizim hatamız kendi problemlerimizle o kadar mesguldukki cocuk arada kaynadı resmen ve o kadar aptal saptal kavagalra babasının bana uyguladığı şiddete maruz kaldı ki resmen cocuk bizi mutlu etmek icin sahte bı kimlik oluşturdu .Duygularıni saklamayı o kucuk yaşında oğrendi .Şimdi ne kadar soylesem de duygularıni asla paylaşmıyor .O yuzden de sacma sapan bı şeyden bazen saatlerce aglayabiliyor .Hic kızmıyorum.Hayat boyle bir şey sanırım .Yani ne kadar doğru yapıyorum diye duşunurken bir anda butun doğrularınız tepetaplak oluyor ve siz oylece kaliyorsunuz.Kizima hamile kaldığımda k kadar doğru yaptığımı hissediyordum ki .Sonra babasıyla yaşadıklarımız .Babasının bı ruh hastası hic buyumeyen bı ergen olduğunu fark ettiğimde cok gecti .Bakalım elimden gelenin en iyisini yapıyorum ama ne olacak bilinmez .İnşallah mutlu olabilir hayatta .