Merhaba hanımlar,

Boş bomboş bir konuyla karşınızdayım. Bugun anlam veremediğim bir bıkkınlık hic bir şey yapmama isteği ve can sıkıntım mevcut.

Spesifik bir derdim yok aslında. Kafama takılan net bir şey arıyorum ama bulamıyorum.

Yakın zamanda babamı kaybettim. İş değiştirdim. Şehir değiştirdim. Ama hayat devam ediyor ben de hayatıma devam ediyorum. İyiydim aslında ayaktayım diye duşunuyorum.

Hafta ici inanılmaz yoğun calışıyorum. Hafta sonu boşluğa mı duştum nedir? Pandemi sebebiyle mi bunaldım? Adet donemimin ortasındayım ondan mı?

Eşim başka şehirdeydi yeni geldi. Onunla da vakit gecirmek istemiyorum. Kitap okuyacağım diyip başka odaya kactım. Aslında ozlemiştim ama niye boyle oldu anlamadımsurekli iğneleyesim, tersleyesim geliyor. Genel olarak her şey yolundaydı halbuki... Eşimin yokluğuna mı alıştım acaba? Tekrardan biriyle beraber yaşamak mı zor geldi? Bir kac gundur evde tek olduğum zaman daha iyiydim hissini yaşıyorum ama değildim yani ozluyordum.

Topluca bunaldık mı yoksa ben atlattım sandığım şeyleri icten ice atlatamadım da farkında mı değilim bilemiyorum... Derdimi tam ifade edebildim mi emin değilim.

Son bir ekleme :bitmesi gereken bir tezim var. Surekli onu duşunuyorum. Ama icraat 0. Hevesle oturuyorum başına. Sacma sapan şeyler yapıp 2 kelime okuyup kalkıyorum. Duşunene kadar calışsam bitecekti yani. Bir suredir de boyle tembelim. Hic boyle bir insan da değildim. Her şeyi vaktinden evvel bitirirdim.