Merhaba hanımlar. Kayınvalidemin evi bize yurume mesafesinde cok yakın. Kendisi yaklaşık 60 yaşında bu yaşa kadar annesiyle hic ayrılmamış,kışın annesiyle burda, yazın koyde. Gecen yıl annesi korona oldu, atlattıktan sonra artık kendine bakamaz oldu. Kv aşırı tembel evi cok kotu durumda ne yemek yapar ne temizlik, yapabiliyor ama canı istemediği icin yapmıyor. Annesi bu sene buraya yakın diğer kızında kalmaya başladı, kv evinde tek, kp surekli kahvaltı yemek bulaşık bunaldı koye kactı kışın ortasında. Kv evde iki oğluyla kaldı onlar gunduz işte. Akşama kadar oturup sadece tuvalete kalkan, butun gun hicccccc ama hic hic susmayan biri. Bi dakika susamıyor surekli aynı şeyleri anlatıyor, sacma sapan gereksiz sorular soruyor, bildiği aynı şeyleri soruyor, evdeki eşyalar hakkında olsun aklınıza ne gelirse her şeyi soruyor ona acıklama yapmaktan insanın beyni donuyor. Evinde canı sıkılıyormuş gunduz vakit geciremiyorum diyor surekli canım sıkılıyor demesinden gına geldi iş yap diyorum sıkılmaya vaktin olmaz. Bahaneler uretiyor asla hic bir şey yapmıyor. Ona gore gelin demek hizmet demek. Kaynananın iş yaptığı nerde gorulmuş demişti bir kez. 2 gunden beri bizde kalıyor, gecen hafta da 3 gun bizdeydi, sonra kız kardeşine gitti o da istemiyor geri bize geldi. Mideme yumruk oturmuş gibi hic gecmiyor o kadar sıkıntılıyım ki kalmak istemiyorum onla birlikte cunku hic susmuyor aşırı derecede boş biri. Daha once ona kızıp kalma yatılı istemiyorum demiştim acık acık ama yuzsuz. Bugun akşam gideceğini soyluyor bilmiyorum gider mi. Pazartesi koye gidiyorlar ne kadar kalır bilmiyorum keşke gelmese gidecekler diye dun bişey demedim, bana sormuyorsun geliyorsun kalmanı istemiyorum herkes gibi gel otur yemek yiyelim torunlarını oğlunu gor git diyemedim ama hic sıkıntım gecmiyor evi şurda yakında yani niye benim başımda keyfi kalıyor siz ne diyorsunuz bu duruma?