Merhabalar, yani gece gece derdine bak diyebileceğiniz bir konu ile geldim. Ama napim icime dert oldu. Biraz sacma ve dert edilmesi gereksiz gelebilir ama bana dert oldu. Neyse konuya girelim;

Ben biraz ayran gonullu bi kızım yani daha doğrusu kızdım . 11 12 yaşlarımda başlayıp 21 22 yaşıma kadar suren bir ayran gonulluk hali yaşadım. Şuan 30 yaşımdayım. Nerden aklıma geldi şimdi bu şoyle gece gece cook eski bir parca dinliyodum ve aklıma ilk platoniğimi duşunup o şarkıda ağladığım gunler geldi sonra oturdum duşundum ve ne kadar cok ondan bundan hoşlanmış olduğumu anımsadım. Oturdum uşenmedim hesap ettim Yani bir ilişki icindeyken terk edilmelerimi artık istenmememi falan saymazsak , direk platonik 9 kişiden etkilenmişim ,bunlardan 5 ine doğru yada dolaylı yoldan acılıp red cevabı yemişim , 3 u sonradan kendisi benimle goruşmek istemiş , bu sefer ben goruşmemişim . Bu anlattıklarımın coğu ortaokul ve lise cağımda oldu. Tamam cahillik cocukluk donemi ama şimdi duşununce cok kotu hissediyorum kendimi. Benimle en ufak konuşan ilgi gosteren erkeği benden hoşlanıyor sanıp ona karşı kendi kendime ilgi duymaya başlıyordNe kadar ayran gonullu saf bi kızmışım diye geciriyorım icimden .
Yaklaşık 21 22 yaşımdan sonra boyle bi hissiyatım olmadı ama bunun etkileri sanki sonraki ilişkilerimde devam etti. Gene ayran gonullu olarak bir suru farklı kişiyle ilişki yaşamış oldum yani belki 20 , 30 farklı kişi ile cıkmışımdır. Tabi kucuk dateler fln da dahil . Ama bunların en fazla 4 veya 5 i ilişki diyebileceğimiz cinsten oturaklı aşk dolu ve uzun vadeli idi.

Yaklaşık 2 3 senedir bunlardan cok farklıyım. Şukur o hızlı donem kapandı. Şimdi ne ayran kaldı ne gonul. İnsan karantinada yalnız kalınca boyle gereksiz de olsa hayatını bi sorguluyor işte. Yazmak istedim. Sizce de cok mu saflık yoksa o yaşta normal mi