Merhaba kizlar,
Ben 3 yillik evli bir bayanım ve gurbete gelin geldim ve Uzaklarda yasamak fikri pek de agir gelmedi ilk baslarda ucakla 3- 5 saatlik mesafe sonucta dedim. Cok sevdim gozum pek bişey gormedi ta ki yavaş yavaş o perde gozumun onunden kalkana kadar ( Eşimi hala cok seviyorum kastettiğim ilk gunku heyecanlar) farkettim ki Ailemden uzakta yaşamak sandigimdan cok ağır. Bu kadarını beklemiyordum sağolsun eşimden bu konuda cok razıyim ne zaman istesem ozlemim tavan yapsa gittim gordum ailemi. Neyse gel zaman git zaman alışmaya başladım yuvama eşime ailesine de. Burda esimin ailesi dışında kimsem yoktu. Onlara sarılmak istedim burda da bir annem olsun dedim.( Ne kadar saf duygular değil mi ? ) Neyse gel zaman git zaman ben bu sağlıkla farketmem ama Rabbim bir bir bu insanlarin oyunlarini onume serdi. Ne zaman kotu birşey yaşasam bunların farklı yuzleri de cıktı ortaya. Cok değişik insanlar alismadığım, daha once tanimadigim tipler. Ben uzaklara gelmişim kimsem yok onlar benim bir kusurunda Benimde bir annem ve yengem vardi ama hicbir zaman annemin cocuk gibi yengemi kıskandığını gormedim. Ama ben salak kafam her defasında allaha havale edip hic olan bitenden oturu rest cekmedim cekmek istemedim burda uzaktayım eşimle ağzımızın tadı bozulmasin ha bir de ne yalan soyleyeyim ben iyi oldukca onlarda iyi oluyordu bana karşı ve bende artık derslerini biraz aldılar bana alıştılar diye duşunuyordum son donemler aramada iyiydi. Artik duzelmisti diye duşunmuyordum. Ben de bilmiyordum eşime karşı nasıl saf temiz bir sevgi besliyorsam onlara da oyle yaklaşmak istedim. Ta ki annemi kaybedene kadar... Bu insanlar tenezzul edip başsağlığına bile gelmediler turkiyede aynı şehirde olmamıza rağmen ( ve kendileri de bir yakınlarını kaybetmişlerdi onu duyar duymaz koronaya aldırış etmeden hemen gittiler) Yalandan hergun beni arayip korona dolayisiyla gelemiyoruz yalanlarini attilar. Esime de yok cenazeye koronadan vs kimse katilmamis vs demisler ondan katılmamışlar. Şuan bunları yazarken bile igreniyorum acım cok buyuk olmasına rağmen bu insanlara karşı nasıl tavır almalıyim diye sizlere anlatıyorum derdimi. Ben annecigimi kıyamazdım bunları anlatmaya ama kendimi de emdirirsem annem cok uzulurdu. Allah rizasi icin esimin hatri icin bu insanlara katlandim ama yeter yine goruşup ama degersiz olduklarini hissetsinler istiyorum. Eşim ailesinin kusurunu ortmeye calıştı ailemi aradı ilk gun anne babası gelememiş kusura bakmasınlar diye beni de aramadı ablama soyluyor bunu. Esime soyledim ustu kapali kimsenin zerre kadar degerinin kalmadigini bu konuda hic konusmadik da. Bu insanlara karşı nasıl mesafe koymalıyım kendi aile huzurumu bozmadan tavsiyelerinize ihtiyacim var? ( Biraz karmakarışık yazdım ama inanın aklım pek yerinde değil sanki hala toparlayamadım annemden sonra) kendi evime dondum ne arayip sorma hicbirsey yok , bu kiz yanlız kimsemiz yok ne yapar ne eder tum gun bu kocaman acısıyla diye duşuncek vicdanlari yok ( buyuk konusmak istemiyorum ama gormek bile istemiyorum bu insanlari). Uff neyse yazdım rahatladım sanki.