Merhaba hanımlar ic dokmeye geldim. Boşanalı beş ayı gececek. Eski eşe ne bir ozlemim ne bir keşkem yok. Cok mutlu ve ozgur hissediyorum. Bir kızım var 3 yaşında. İyi bir anne olmak icin elimden gelen gayreti gosteriyorum. Bu yaşıma kadar hep tek başıma hissettim hep bir şeylerle mucadele ettim. Babam bizi hic sevmedi cok kucukken ayrılmışlardı kısa sure sonrada gocup gitti. Annem deseniz sevgilisiyle yatar kalkar kafasi atar evi terk eder sorumsuz devamlı icralık. Dayak kufur asagilama. Sonrada gecip ben iyi bir anne degilim diyerek ağlayıp sonra ev bulamadim eski es olacak insan da cık evden cık evden diyince gecici sureligine annemin yanina geldim. Gelmez olsaydim bir gun huzur gormedim devamli uyuyan tembellikten baska birsey bilmeyen devamli kavga cikartan biri. İletisim kurmuyorum gerekmedikce ama cok cok bunaldim suan bir eve cikacak imkanim yok malesef anca bir yila kadar toparlarim kendimi. Su hayatta tek varligim kizim. Tek basima mucadele ediyorum ama inanilmaz yorgun ve sevgiye ac hissediyorum. Sevgi acligimi bile acizlik olarak gorup kendime kiziyorum.