Arkadaslar coğunuz dunku konumu okudunuz. Baziniz anladinız ,bazılarinız anneliğimi yerden yere vurdunuz. Hatta benim gibi annesi olacağı icin bebeğime acıyanlar oldu.kendimi okadar kirlenmiş lekelenmis hissettimki. Istedigim sadece kadin olarak anne olarak birilerinin "ARKADAŞIM KORKMA HERŞEY İYİ OLACAK demesiydi.

Son durumda sabaha karşı ağlama kiriziyle atak gecirdim .(anksiyete). Eşim hastaneye goturdu sıvı takviyesi verildi ilac verildi. Sabah 8.3 da psikiyatriye sevkettiler. Cok tatli bir bayan vardi. İlk 5 dakika sustum. Sonrasinda anlatacaklarimin aramizda kalacağinın garantisini alarak herşeyi anlattim. Bana bebeğimi sevip sevmedigimi sordu. Insan bebegini sevmezmi . O yaşasin diye gunde 2 tane igne yapiyorum kendime ,karnım mormor. sadece benim yaşadiklarımi yaşamasindan ve ina yetişememekten korutamamaktan korktuğumu soyledim. Sonrasindada benim gibi hamile hastalarinin cok oldugunu ,bazılarinin doğuma kadar bu kaygilari yaşayabildigini ,bu kaygilarin genelde hormonel durumlardan kaynaklandigini ,benimse yaşadigim ailevi problemler taciz vs.durumlarindan dolayi daha aģır gectigini, bunun kiz veya erkek cocugunun olmasini istememek değil kaygi olduğunu ve gecici bir durum olduğunu soyledi. tetikleyense 1 ay once oz babamin ailesinin bir anda hayatima dahil olup bana yoğun olarak vicdan yuklemeleri beni gorusmeye zorlamaları olduğunu duşundu. Eşim acildeyken neden gunlerdir bu kadar kotu olduğumu sordu. Tabiki gecmiste yasadiklarimi anlatmadim ama kaygılarımi anlattim. Bana delimisin sen ben kız diye evladımı sevmezmiyim saćlarıni tararım ben onun. Kimsede ben olduğum surece ona zarar veremez dedi. Yarim saat once eve geldik doktor ilac vs vermedi ama daha iyiyim. Rabbim evlatlarimızi kotu ve vicdansız insanlardan korusun.