Kızımın 3 halası var. 11 yaşında. Gorumcelerim başka şehirlerde,arada konuşuruz cok samimi değiliz, ama hic bu yaşa kadar konusurken kızımı da telefona isteyip halacım nasılsın dediklerini gormedim. Teyzeleri surekli arar goruntulu konuşur, kızım mutlu olur. ozellikle pandemi doneminde okullardan uzak sosyal olarak akranlarından ayrılar yalnız hissediyor cocuklar kendilerini. Ben isterim ki eşimin ailesi tarafından da bu ilgi olsun. Yeğen sonucta. Ben kendimi duşunuyorum 5 yaşında bile olsa yeğenimi arayıp tatlı tatlı uzun değil 1 dk konuşmak bana da iyi geliyor aramızdaki bağın kuvvetlendiğini hissediyorum.

Cocuk konuşsun onları arasın derseniz onu da yaptırdım. Ben dedim bakın halası seninle konuşmak istiyor o an konuşuluyor sonra oylece kalıyor. Aylarca konuşmasak napıyor yeğenimiz nasıl diye sormazlar merak etmezler. Belki cocuk kacıncı sınıfa gidiyor haberleri bile yoktur. Merak etmezler. Kız kardeşler olarak kendi grupları var surekli telde konuştuklarını haberleştiklerini biliyorum. Eşimi de aramazlar cok, cocuklarımı ailede dışlanmış hissediyorum abartıyor muyum sizce