Merhabalar.Zor bir donemden geciyorum.Benim hep ailemle ilgili sorunlarım oldu.Annem her zaman bizden daha fazla ailesine duşkundur,ozellikle kardeşlerine.Ailesi tarafından sevilmemiş,itilmiş ama onlara kendisini ispatlama cabası icerisinde.Dayılarımı hic sevmem,secemem.Onlardan gorduğum eziyeti annem bildiği halde sessiz kaldı.Oyle basit şeyler değil bu yaşadıklarım.Memlekette yaşamama rağmen hep lafım edilir annem de mahcubiyet duyar onlara karşı.Oğretmen olmuşum ,havalıymışım,kimseye beş kuruş faydam yokmuş,dedeme gelince yemek vermemişim,su vermemişim.Bu arada dedeme de notrm.O bizi hep dışladı.Maddi manevi sevgisini hayatım boyunca hissetmedim.Bu arada dayım olacak herif eşini aldatıyor, coluğunun cocuğunun rızkını aldattığı kadına yediriyor.Bosanmayo da goze alamadığı icin bizim oraların tabiriyle uzerine kuma getirmek istiyor.Bu sorunlar yuzunden evde nefes alamıyoruz.Ben cocuklara cok uzuluyorum.Bu herif bu olayda herkesi sorumlu tutuyor.Ben cocuklara uzuluyorum.
Annem baba tarafımı hic sevmedi.Bu sevgisizliğini de bize aşıladı.Evlendiği ilk yıllar sorun yaşamış.Baba tarafım da bize karşı resmiydi.O elektriği alamıyorsunuz.A adındaki kuzenine gelen ilgi sana verilmiyor mesela.Yani senede bir defa gorduğum insanlar ama insan guzel bir akrabalık bağı istiyor.Ozeniyorum boyle bağlara..
Benim annem buyumemiş.Annemle konulabildiğim tek konu dayılar,teyzeler..Başka bir ortak yanımız yok.Acıkcası ilgisiz ,sevgisiz buyudum..iki taraftan da sahipsiz hissediyorum kendimi.
Daha anlatacak cok şey var da ,yazsam cok şaşırırsınız...
Arkadaşlar cok bunaldım..Bu boşlukla buyumek zor..Bu aralar hayattan tat da alamıyorum.Evlenmeye cok korkuyorum.Cunku annem benim ilişkime ailesinin karışmasına izin verir,benim kuşağına laflar getirir.Susturamam..İsteme olur,nişan olur..Bir bakarım hakkımda fikri olmayanların laflarını duyarım.Onlar annemi annem beni delirtir..Zaten en buyuk olduğum icin cok gec olgunlaştım..Annem hep fikirlerini aşıladı..Annelern de hata yapabileceğini cok gec oğrendim.Onceden ona karşı hep bir sucluluk hissederdim.Şimdi durum daha farklı ama korkularım var şimdi de..
İki satır bir şey yazıp acacaktım konuyu ama cok dolmuşum gercekten...Cok yalnızım..Evim neresi,yuvam nerde bilmiyorum..Kendimi cok talihsiz ,değersiz,mutlu olmayı doğuştan haketmiyor gibi hissediyorum..