Rahmetli babam cok sakin bir adamdı. Annemde onun tam aksine cekilmez gecimsiz bir insandı. Her kavgalarında susmak bilmez babam gibi sakin bir adamı bile cıldırtmayı başarırdı.
Şimdi ben de annem gibi olmaya başladığımı fark ettim. Sussam kavga etmeyeceğiz belki biliyorum ama kendime engel olamıyorum susmak nedir bilmiyorum. Gunlerce uzamıyor kavgamız cok şukur ama eşim artık cok sıkıldı bu durumdan. Biz boyle bir omuru nasıl gecireceğiz diyor. Haklı bile olsam bu şekilde yapınca haksız duruma duşuyorum. Keşke daha sakin sakin konuşmaya calışsaydım diyorum ama iş işten gecmiş sinirden gozum donmuş oluyor.
Aslında bu konuda terapi almak istiyorum fakat bu aralar o kadar yoğun calışıyorum ki mumkun değil. Ben bunu kendi cabalarımla nasıl engelleyebilirim? Yoksa evliliğimi kotu yonde etkiliyor. Birde normal hayatta cevreme karşı boyle değilim sabırlıyım ama eşime karşı değilim neden bilmiyorum.