Aynı sorun bendede var ....evin tek kızıyım abim ve kucuk erkek kardeşim var....ben ortancayım...annemin dunyası oğulları uzerine kurulu...oysaki her işine ben koşarım ameliyat oldu gecen yıl gelin bastı gitti ilgilenmemek icin memleketine abimde kapıdan şoyle bir uğradı annem telefonda sitem ettiği icin oda...
Gunlerce kaynanamların imalarını goz ardı ederek annemde kaldım baktım iyileştirdim...bu en azı inanın....temizliğine hastalığına herşeye...neyse bu yıl kardeşim nişanlandı 3 aya evlenecek...ailem varlık lı insanlar...abime cok destek oldular o evini aldı uzağa taşındı...şimdide kardeşime ev alıyorlar oda uzağa gidecek...aslında babamın 2 evi var ama oğlunun uzerine sıfırdan daire alıyorlar site de otursun diye...bana gelince hicbirşeyi layık gormuyorlar evime gelseler 1 kilo meyve bile almazlar..ac mısın tokmusun diye sormazlar...ve hep eşimin yanında sana şunu alıcaz sana bunu vericez deyip bol bol sallarlar ama sonra hicbirşey ne alırlar nede verirler...oğlunuza ev alıyorsunuz bana hicbirşey layık gormuyorsunuz dedim ...demez olaydım...ne fesatlığım kaldı ne kıskanclığın nede art niyetim
Bak dedim ben okumadım iki oğlunda universite okuttun..genc kız oldum 1 gun bile bu kıza bir harclık verelim demediniz 16 yaşında işe girdim borcunuz var diye (ben bildim bileli borcları oldu ev sahibi olana kadar) calıştığım parayı eve verdim ustume giyinecek 2.bir kıyafetim olmadı hic taki calışana kadar cebim para gormedi..birini sevdim bu kapıdan iceri giremezler dedi istersen ceketini al git sileriz seni dedi.ailemize uygun değilmiş....abime hic sorgulamadan sevdiği kızla evlendirdiler hemde ailemize hic uygun olmayan biriyle ... kardeşimin nişanlısına oyle..hic sorgulamadan istendi kız....neyse şu anki eşimi seviyorum o ayrı ... ceyizime kendi paramla aldığım c.makinası bile buyuk sorun oldu....evlendim cok buyuk maddi sıkıntılırım oldu yansıtmadım....sadece doğalgaz yaptıracak para yoktu bana kombi aldı babam o kadar...misal kurban keserler koyde eti bana layık gormez..hepsini yuzune vurdum annemin...kavga ettik telefonda yazıklar olsun sana dedi keşke beni doğurmasaydın dedim keşkeee...dedii o bana ben ona...saydırdık...sonra suratına telefonu kapattım 1 aydır aramıyorum oda aramıyor ...yakın mesafe oturuyoruz ne zaman zil calsa annem geldi zannediyorum gonlumu alacak diye...yada telefon calsa annem arayacak gonlumu alacak diye bekliyorum...değersizlik hissi kucukluğumden beri yaşadığım bir şey ama yaş 37 hala kaldıramıyorum...kucukken abim mahsus ben masadan kalkayım diye birşeyler isterdi cocukluk işte beni sinir etmek icin kalkmazdım annem bana kızardı kalk abinin dediğini yap diye...cok doverdi bizi ...biryere oturmaya giderdik herkesin cocuğu koştururdu herkes dururken annem beni tokatlardı sus otur diye...hic başımı okşayıp sevdiğini bilmem hep ezdi ...yinede bu son kavgaya kadar cok duşkun olduğumu duşunurdum...nasıl ağzımdan cıktı o kadar şey bilmiyorum...canım gercekten cok sıkkın eni konu mutsuzum .