Merhaba herkese, son 5 gundur icimde herkesten uzaklaşma isteği var, acıkcası depresyon mu diye psikologla konuştum ama o da bunun depresyonla alakalı olmadığını soyledi. Uzaklaşmayı duşunduğum birkac tane kız arkadaşım var, 2 kişi liseden beni 11 yıldır tanıyan insanlar, diğer az olan kişilerde universiteden kişiler. Lisedeki arkadaşlarımdan birini en son 2.5 sene once diğerini de en son 8 sene once gordum yuz yuze, genelde hep telefonla konuştuk. Birbirimize dertlerimizi mutluluğumuzu anlatsak bile eski bağı hissedemiyorum son zamanlarda, onlar değişti ben de değiştim, eski kafamla duşunemiyorum, kotu olaylar da yaşayınca eskisi gibi buyuk değer verme olayı kalmadı bende. Artık son zamanlarda normal bir sorunumu anlatsam yada normal yazsam bile lisedeki arkadaşlarımdan biri mesajıma gec cevap veriyor cevrimici olduğu halde, diğeri de bazen hep gecmişimi one cıkarıyor, son zamanlarda en cok kendime değer vermem gerektiğini anladım ve kendimi geliştirmek icin bir cok hedef koydum ve bu iki arkadaşıma anlattım gecmişi artık geride bıraktım geleceği duşunuyorum dedim, mesajlarıma gec cevap veren kişi bana; "boyle soyluyorsun ama bir gunde olmaz bu hem başka şeyler engel oluyor insanın hayatına dedi" direk ve moralimi biraz azalttı, diğeri de benim bu değişim isteğime pek olumlu bir şey demeden kendi yaptıklarını anlattı, bu durumda bir eksik hissettim kendimi onlarla konuşurken bir de beni en iyi tanıyan da onlar. Onları anca yılda bir kez yada 2 senede bir yuz yuze gorebilirim bu yuzden de eski samimiyetimiz olacağına inancım da kalmadı son olanları da duşununce.

Universitedeki arkadaşlarımla bu kadar samimi değildim zaten ama iki kız arkadaşım vardı diğer sınıftakilere gore daha samimiydim bu iki kızda birbirleriyle samimiler, biri yeni oldu sayılır, diğeri de bana derslerim konusunda cok buyuk bir iyiliği dokunmuştu, bir ara ben yine bu uzaklaşma isteği olunca universite bittiğinde hattımı kapattım sosyal medyayı kapattım aylarca konuşmadım onlarla zaten bu isteğimi biliyorlardı. Geri donunce biri benle konuşmaya devam etti ama diğer arkadaşım benimle konuşmak istemedi onu sevmiyorum diye duşunmuş boyle bir durumda yoktu. 1.5 sene kus kaldı bana ama ben bu diğer arkadaşıma onunla konuşmak istediğimi soyledim hep, 2 ay once benle konuşmak istediğini soylemiş arayacakmışta ama kanserden olduğu icin hic konuşamadım bile. Bu diğer kıza kanser olduğunu bildiğim icin onunla konuşmak istiyorum dediğim halde bir turlu numarasını bana vermedi ve olen arkadaşım da konuşmak istediğini soylediği halde, ve o kız o durumdayken doğru duzgun kızı arayıp sormamışlar bile, olduğu gun bana numarasını verdi ailesini ara konuş dedi. Arkadaşım oldukten birkac gun sonra beni aradı, senin numaranı versem bana kuserdi dedi ve olen kişiyle aramızdaki sırları sordu. Ve ben bu kıza kendi ozelimi de anlatmış biriyim. Ve bu kızla ve diğer universitedeki sınıftan numarası bende duran kişilerle de samimiyetim yok ve yakınlık duygusu da hissedemiyorum.

Bu kişilerden uzaklaşsam daha doğru olmaz mı sizcede?
Onlarla her konuştuğumda gecmişim de aklıma geliyor kendimi kotu hissediyorum, ben gecmişi tamamen geride bırakıp kendime değer verip kendimi geliştirmek istiyorum artık.
Uzaklaşma isteğim oldu diye 1.5 sene kustu bana arkadaşım ama ona yanlış bir şey asla yapmamıştım. Şimdi temelli uzaklaşmayı duşunuyorum herkesten ve yeni bir cevre edinmek istiyorum yanlış mı duşunuyorum vicdan yapmama gerek var mı bu durumda, bazen duşunuyorum şu anda yeni bir cevre edinene kadar hic arkadaşım olmaması daha guzel olmaz mı diye, duşuncelerinizi merak ediyorum teşekkur ederim.