Slm arkadaşlar.bu derdime yıllardır cozum bulamadım cok uzuluyorum.erkek kardeşim var otuziki yaşında bekar.biyerde calışıyordu isten cıktı askere gitti geldi.o sırada isyeride kapandı zaten.askerden geldikten sonra iş bulamadı.evlerimiz cok yakın.hergun gelir bana.ama ben bazen cok bunaliyirum.cocuklar ev isi derken.ve surekli derdini anlatıyor iş bulamadığı icin yakınıyor.aciyorum bazen tavsiye veriyorum şoyle yap boyle yap kurslara katil.bazen de kafam kaldırmıyor.uc cocuk benimde kendime gore sıkıntılarım oluyor.zaten pandemiden biyere cıkmıyoruz.annemde surekli evde olmasından sıkılıyor bana yolluyor.ama ben napabilirim benmi iş bulayım uzuluyorum tmm kardeste.gelince bir bir bucuk saat duruyor.surekli kendi derdi olumsuz duşunceleri.calisirkende oyleydi bı derdi oldugunda ablana git ablana git.ama benimde sorumluluklarim var kafam cekmiyo.geldiginde enerjim cekiliyo butun gunum pert oluyo.surekli yakınma.anneme soylediğimde malesef annem kızıyor bana tamam bidaha gelmez sen istemiyisun bilmem ne.ben surekli koca adamla ne konuşabilirim zaten kendi cocuklarima zor yetisiyorum birde o gelip moralimi boxuyor.enerjim kalmıyor.anneme diyorum nolacak bole bir suru bagiriyo cagiriyo.ama bende kalkınca kendime gore gunun planını yapmak istiyorum kendime gore ayarlamak istiyorum gunumu.kocam bile hicbir sıkıntısını yansıtmaz bana.tmm kardeste biyere kadar yardımcı olabilirim.bazende uzuluyorum acaba benmi yanlis duşunuyorum gunahami giriyorum diye.ama her Allah'ın gunu.kendimi sıkmaktan hastalık kapicam.hayattan zevk almaz oldum.anneme malesef anlatamıyorum hasta diyede ustune cok gidip uzmek istemiyorum ama bunun sonunda ben hasta olucam diye korkuyorum.moralim bozuluyo bu sefer ister istemez cocuklarıma yansitiyorum napacagini şaşırdım