Herkese iyi akşamlar dilerim .
Konuya direk gireceğim .
Ben kayboldum
Anneliğimde kayboldum , cok zorlanıyorum
Bebeğime ygb( otizm) tanısı var . Eğitimlerimiz yoğun şekilde suruyor. Her gun saatlerce yol gidiyoruz. Ev işi cocuk derken uyurken bile ustumde yatıyor artık boğuluyorum .
Sakin bir cocuk fakat uyku ve yemek konusunda zorlanıyorum, insan olduğumu ayda 1 annemin yanına gittiğim de bı iki gun annem ilgilenincd anlıyorum. Aynaya bakmaya bir bardak fazladan su icmeye zamanım yok .
Eş olmamda boğuluyorum.
Herşeyi dort dortluk yapmama rağmen her koşulda şikayet eden bana hic destek olmamış bir adamla evliyim . Artık herşeyi dort dortluk yapmıyorum ama yine susmuyor herşeyi şikayet ediyor . Kendisi sadece oturuyor aksi olmuyor. Sevgi deseniz kalmadı aramızda saygı deseniz kalmadı. Birbirimizin duşmanı gibiyiz.
Kendimde boğuluyorum herşeye yetişmeye calışmaktan cok yoruldum . cocukla oyun oynamayınca cok mu geride kaldı niye ihmal ettim , yanlız kalmasın ki kendi nasina oynamasın diye icm icimi yiyor sabah akşam .
Annem deseniz tek , yanında olamıyorum psikolojisi bozulmuş durumda benim eşimle yaşadıklarım sebebiyle beni kurtaramıyor gibi duşunuyor aklımı ruhumu yitirdim.
Aklıma kotu duşunceler geliyor . Cocuk keşke dogmasaydı diye babasından ayrılırdm hayatıma bakar ve bir daha muhatap olmazdım .
(Şimdi yine ayrılabilirim fakat bitmiyor dışarı da Birlikte koşturuyorz herşeye hastaneye kuruma vs. ) Sonra kendime kızıyorum ne bicim duşunceler evlat isteyenler var nankorluk etme diye . Her cocuklu ortama girince kahroluyorum.
Cok uzuluyorum keşke benim yavrum bunları yaşamasaydi diye. Hep guclu gorunmeye calışmaktan ve guclu olmaya calışmaktan yoruldum istemiyorum guclu olmak ta istemiyorum ben biraz nefes almak insan olduğumu anlamak istiyorum ama buna destek.olacak eş yok malesef heryere gitmeme sınır koymuş.kendi doğruları hsrici kabul etmeyen bir eş var
Boyle işte icimi dokmeye iki kelama
İhtiyacım var dostlar.