Merhabalar herkese. Artık o kadar bunaldım ki derdimi kimseye anlatamıyorum.Cok severek evlendiğim bir eşim var 2 senedir birlikteyiz evleneli daha bir yılımız dolmadı.Cok guzel bir evimiz hayatımız vardı.Ta ki buyuk deprem gunune kadar.Ozenle doşeyip mutlulukla yaşadığımız evimiz cok hasar aldı.Eşim imkanımız olmasına rağmen şehir icinde başka eve taşınmak istemedi depremden cok kotu etkilendi o sırada ben evde değildim o yalnız yakalandı.Apartmanda yaşamak istemiyorum artık dedi ve yazın buyuk kısmını da gecirdiğimiz ailesinin evine taşınalım dedi.Eşimin ailesinin evi daha guvenli bir bolgede cok geniş cok guzel bir yer.Evin alt katında onlar oturuyolardı ust kat boştu eşimin psikolojisi benden de kotu etkilenince mecburen kabul ettim oraya taşınmayı.Cunku bu evi unlu bir muteahhite yaptırmışlar ve başında durmuşlar eşimin babası da inşaat muhendisi o yuzden ev cok sağlam bir arazide sağlam bir yapı eşimin buraya bu kadar taşınmak istemesi bu yuzdendi.Neyse ben de mecbur kalınca kabul ettim taşındık.Eşim 1-2 sene kalalım burada kendimize uyan guvenli guzel bir ev bulalım veya yaptıralım oyle taşınırız diyor.Ama inanın o kadar bunaldım ki Ankarada yaşayan problemli gorumcem de burada birkac aydır gecenlerde hepimizle kavga etti bana bir suru şey soyledi haftalarca evin icinde kus hayalet gibi bi insan dolanıp durdu neyse ankaraya gitti bir sureliğine.Şimdi de eşimin annesi sudan bir sebepten eşime kızdı bana da kustu yuzume bakmıyor.Halbuki konu ile benim hic ilgim alakam yok normalde de cok iyi anlaşır eğleniriz.Cok uzuldum boyle yapmasına.Ben cocukluğumu hep kavga eden huzursuz bir ailede gecirdim sırf kendi hayatımı yaşayayım diye universiteyi uzakta okudum.Sırf ailemle aynı evde yaşayıp huzursuz olmamak icin uc kuruş harclığımla az kazancımla başka bir şehirde kıtkanaat gecinerek kendi evimde oturuyordum.Ki ailemin yanında gecirmek zorunda kaldıgım her yaz tatili de zehir olurdu hep.O sebepten evimde kusluk huzursuzluk hic sevmem.Eşim de cok huzurlu bir insandır evimizde oyle huzurlu ve mutluyduk ki başbaşa o gunleri cok ozluyorum.Bu evde yine bi huzursuzluk kusluk sacma sapan bir hava var.Eşimin ailesi normalde iyi insanlar ama yapılarından mıdır nedir gerginler biraz.Bir de bence ev ev ustune olmamalı ev istediği kadar buyuk olsun hic fark etmez.Ha eşime soyluyorum taşınmak istediğimi ama tabi dinlemiyor beni.Pandemi yuzunden de bir yere gidemiyoruz ben işimi de yapamıyorum vs.Kapana kısılmış gibi kaldım buralarda.Evimin olduğu zamanları oyle cok ozluyorum ki ağlıyorum bazen.Buraya ait hissedemiyorum bir turlu.