Bir hata yaptim. Sorunlu olan bir evliliğe cocuk yaptim. Buyuk bir hata!
6 yili doldurmus bir evlilik. Kizim 20 aylik. Hamile kalmamla başlayan ve artarak devam eden sorunlar. Şuan da ne yapacağini bilmeyen bir ben!
Eşimle severek evlendik ama en başinda uyum sorunlarimiz oldu aslinda ve sanirim ikimiz de bu sorunlari gormezden geldik. Benim aileme karsi hep mesafeliydi. Ben de hicbir zaman onun ailesine cok sicak olamadim ama bence onun benim ailemle olan iliskisinden cok daha iyiydim.
Evlilikten 4 sene sonra hamile kaldim. Ve hamileligim boyunca yalnizdim. Zaten gurbetteydim bir de, o da bana hep uzak davrandi. Bir kez olsun sacimi dahi okşamadi. Bana karsi ilgisizdi. Doğum yaptim. Dogumdan bir sure sonra ailemin yaninda( baska ildelerdi) kaldim. Ve o siralarda esimin tayini benim ailemin oldugu ile cikti. Eşim benden hepten uzaklaşti. O kendi ailesinin oldugu ili istiyordu. O ilden 18-19 tercih yapti ama 1 puanla kacirdi. Benim ailemi de pek sevmedigi icin isteksizce sadece cocuk var diye, benim de istegimi dikkate alarak ailemin oldugu ilden 3 tercih yapti en altlara. Şansa burasi oldu. (Artik şans mi nasip mi) aramizdaki kopus iyice artti. Tayin doneminde ev aradik. Aama cebinden fazla para cikmasin diye istedigim evi tutmadi. (Esim cok pintidir ayni zamanda) Kucuk bir eve tiklim tikis yerlestik. Esyayi getirdigi gun benimle para bahanesiyle kavga edip esyalari eve doldurup ailesinin yanina bayram tatiline gitti . 1 hafta aramadi sormadi. Ben daha 5 aylik cocukla ve ailemin yardimlariyla tuttugumuz evi yerlestirdim. Bu esnada o yokken ben ailemin yaninda kaliyordum.1 hafta sonra geldi ama beni aramadi. O aramayinca ben de eve gitmedim. 2 aydan fazla ayri kaldik. Sonra benim onunla konusmamla bir kez daha deneyelim diye birlestik ve bir sure daha beraber yasadik.
Bu esnada bana bir tartismada eski gunlugumu ben hamileyken okudugunu, onunla evlenmeden once eski sevgilimle beraber oldugumu ogrendigini, bu nedenle de bana uzak davrandigini, hamile olmasam beni coktan birakmis olacağini itiraf etti. Onu kandirdigimi dusunuyormus. Sonra yine sorunlarimiz oldu ve ben tekrar ailemin yaninda kalmaya başladim. Bu esnada gelip annemle cok ciddi bir kavga etti. Anneme bu gunluk meselesini anlatti. Beni anneme kotuledi falan. Boşanacagiz diyerek evden cikti ve ertesi gun beni arayarak konusmak istedi. Cocugumuzu anne babasi ayri buyumesini istemedigini soyleyerek benim eve donmemi istedi. Ben de annemle arasini duzeltmesini, yaşadigimiz evi değistirmek istedigimi kabul etmesi ve beni seviyorsa şayet donecegimi soyledim. O da kabul etti. Ben de sirf cocugumu dusunerek son kez deneme kosuluyla, yurumezse bir kez daha denemeyecegim diyerek eve dondum. 1 aya kalmadan yine sorunlar oldu. Ne annemle arasini duzellti ne de evi degistirmek icin adim atti. Annemle bir daha hic gorusmek istemedigini soyledi. Beni sevmedigini yuzune vurdumm inkar etmedi. Tekrar tayin hakki verildiginde bir gun beklemeden ailesinin oldugu ile gidecek. Ben de beni sevmeyen bir adamin pesine takilip onunla gitmeyecegimi soyledim. Bu yuzden de beni buraya getirdin ben senin yuzunden buradayim ama sen bana kazik attin diyerek beni sucluyor.
Ayrilmak istedigimde bu kez bana cirkin yuzunu gostererek imalar yoluyla beni tehdit etmeye basladi. Ondan ayrilirsam cok ağlayacagim bir sey yapacakmis. O kizindan asla ayri yaşamayacagina karar vermis. Eşimin cifte vatandaşligi var. Bu nedenle cocugumu benden alip kaciracagini dusundurttu bu soylenleri bana. Korktum. Sindim. O yuzden elim kolum baglandi sanirim. O gunden bu gune kah iyi kah kotu devam ettik. Benim ailemle gorusmuyor. suan 1,5 aydir yine ayni evin icinde iki yabanciyiz . Konusmuyoruz birbirimizle. Sadece cocuk icin mecbur kalirsak iste. Bu surecte beni sevmedigine emin oldum. Beni sadece isine yaradigim icin tutuyor. Bana mecbur oldugu icin. Ondan cocuk isterken beni seviyor sanmistim. Pek belli etmezdi ama sordugumda her seferinde seviyorum derdi. Bu derece sorunlu bir iliskimizde yoktu ayrica. Yanilmisim. Bedeli cok agir oldu. Tum yasama sevincimi kaybettim. Gunlerim kahrolmakla geciyor. Uzuntumden hastalanacagim diye korkuyorum .evlilik bu değil. Aramizda sevgi, saygi, guven bir evliligi ayakta tutacak hicbir sey yok. Bu mutsuzlukla kizima da istedigim gibi odaklanamiyorum ne yazik ki.Artik ondan ayrilmak istiyorum ama bunu yapma cesaretini bir turlu toparlayamiyorum.avukatla da gorustum bu arada. Esim cok kinci biri. Cocugu elinden alacagim diye yediremiyor ve sirf intikam almak icin bile bana aci cektirecek beni yavrumdan ayri koyacak diye korkuyorum. Ailem cok sukur arkamda hep destekcim. Onlar da ayrilmami istiyor.Cok şey vardi anlatacak. Umarim kisaca anlatabilmisimdir.