Cocukluktan beri hic kolay bir hayatım olmadı .Sorumsuz anne baba ile sadece iki tişortle cocukluğumu gecirdim .Babam alkoligin teki idi .Annem sadece ağlamakla yetindi asla bir cozum bulmadı .O ortamın icinde nasıl oldu bilmiyorum ama okudum .Kitapsız deftersiz dershanesiz bir tane pantolonla . Oğretmen oldum .Hayatımın en guzel yıllari sanırım universite yıllarıydı.Cunku ilkdefa yaşımın gerektirdiği gibi yaşadım .Ozgurce .Cunku her zaman olgun olmam gerekti .Sabırlı .Hic birşeyden şikayet etmeyen .Notları hep iyi olan .Hic arıza cıkarmayan .Şikayet etsem bile ya da bir şey istesem de uyumsuz bir cocuk gibi etiketlenen.Neyse okulum bitmeye yakın beni bir telaş aldı .Tekrar o eve geri donme korkusu . Tekrar o sacma sapan baskılar .Ve hayatımın en buyuk hatasını o panikle yaptım .Evlendim .Nisanliyken hatalarını gorsem de o eve geri donmektense dedim evlendim .Ve yağmurdan kacarken doluya tutuldugumu daha ilk gun anladım ve o eve geri donmektense dedim 11 yıl devam ettirdim .2 cocuk doğurdum .Eşim dovdu sovdu allayıp pullayip ikna edip geri yolladılar gitsem de.Ve tam 35 yaşımda ben ne yapıyorum dedim .Bu hayat boyle gitmeyecek tabiki bu sırada ev de aldım .Ve boşandım iki cocukla .Ve inanın kendimle gurur duydum .ama şu anda bu hayatta hic bir şeye tahammulum kalmadığını hissediyorum .Diyorum ki biri bana dinlen artık desin .Sorumluluklarımi paylassin .Mutlu etsin istiyorum.Ustume yapışan herkese annelik yapma psikolojisinden cıkarsın .Hayatımı yaşamak istiyorum.Neyse bu hafta 4. sınıfa giden ama babasının cok guzel islemesiyle hic bir sorumlulugunu yerine getirmeyen kızıma kızdım .Kizmamaliyim ama hic bir sorumluluk yok .Ve artık ona sorumluluk hatırlatmaktan yoruldum .odani topla,elini yuzunu yıka ,odevlerini yap,tablete cok bakma.