Yaklaşık 2 yıllık bir ilişkim var ve erkek arkadaşımla neredeyse her gun kavga ediyoruz. İkimizde yorulmuş olmamıza rağmen ayrılamıyoruz. Virusten ve sınav senemiz olduğundan goruşemiyoruz. İlişkimizin başlarında bana karşı cok hassastı ve asla ayrılık kelimesini ağzına almazdı. Ama bu yıl birbirimizi cok fazla yıprattık. Bir gun duzelttik derken ertesi gun tekrar kavgalarımız başlıyor. O beni suclu buluyor bense onu. Bana surekli seni sevdiğim icin sana katlanıyorum yoksa cok defa ayrılmıştım diyor. Benim duygularını kontrol edemeyen bağımlı sorunları olan biri olduğumu soyleyip duruyor. surekli cocuk gibi davrandığımı soyluyor ki aynı yaşlardayız. Aslında ilişkinin başlarında nasılsam hala oyleyim. Ama artık ona hic batmayan hareketlerim batmaya başladı. Surekli gıcık hareketlerim olduğunu ve boyle yapınca soğuduğunu soyluyor. Son zamanlarda gercekten ağlamadan bir gunum gecmiyor o kadar uzuluyorum ki bu ilişkinin yavaş yavaş sona yaklaştığını gormek hic bir şeyin eskisi gibi olmadığını bilmek... ilişkinin en başından beri dengesiz biriydi aslında benim yanımda pamuk olan adam ayrı olduğumuzda umursamaz ve kırıcı birine donuşuyor. Ama hic bir zaman bana boyle davranmazdı. hem onu cok seviyor ve onsuz ne yapacağımı bilmiyorum hem de bu durum beni cıkmaza sokuyor. Ben her zaman onunla gecirdiğimiz guzel zamanları ve onun iyi yanlarını gormeye calışırken o benim sadece kotu ve olumsuz yanlarıma odaklanmış durumda. Beni seviyor ama boyle sevgi olur mu arkadaşlar. ne yapmalıyım bilmiyorum. Cevremde pek arkadaşım da yok zaten kimseyle oturup konuşamıyorum. Aslında bu ilişkiyi yurutmemizin tek sebebi sanırım birbirimizi seviyor olmamız. ikimizde hep o asla oyle olmamalıyız dediğimiz toksit kişiler olduk ve her seferinde duzeltmek icin ikimizde kararlar alıp cabalayıp sonunu getiremiyoruz. Lutfen ne yapmalıyım yardım edin. Kendimi bir cıkmazda hissediyorum.