5 bucuk yıllık evliyim. 35 yaşında ailemin evlen artık baskılarına dayanamadım ve iyi birisi diye duşunduğum biri ile evlendim. Başka başka illerde idik. Maddi durumları iyi değil di ama calıştıktan sonra herkes nasıl geciniyorsa Biz de geciniriz dedim. Bulunduğum ildeki işten istifa ettim. Bana calışmana gerek yok. Ben bakarım felan dedi. Duğun kına vs ailesi ile ailem sorunlar yaşadı bayağı. Dunurler konuşmaz. Ben de evlendikten 6 ay sonrasında kadar eşimin ailesi ile goruştum. Onları tanımak icin sonrası sokakta gorsem selam bile vermem o derece.
Evlendik. Cok pahalı ve luks olmayan eşyalar aldık. Eşim evlendiğimiz gunden beri yalanlar soyluyor. Calışıyorum diyor işe değil kahveye gidiyor gezip geliyor. 8 ay kadar kendi ailem ve memleketimde akrabalarımın taktığı takıları kullandım hep gecinmek icin. Bu surecte onun ailesinden bir gram bir şey gormedim. Hamile kaldım bilmeden. Benim para altın suyunu cekti. Ev sobalı ve ne soba ne komur hic bir şey yoktu. Soğukta dona dona duşuk yaptım. Ac yattığım gunlerim oldu. Karanlğkta oturdum. İcmeye musluk suyum bile yoktu.
Eşimin ailesi bu durumları bilip gorduğu halde zerre kadar destek gormedim ne maddi ne manevi. Hepsi de asalak zaten. Bir baltaya sap olamamış karakter yoksunları.
Kendi aileme gelince durumu anlattım memlete taşınmak istediğimi soyledim. Babamın 2 tane evi kirada. Kiracılarından birini cıkartıp beni oturtmak istemedi evlerinden birine. Cunku kiracıları cok iyi insanlarmış. Hem memleke gidersek babam bir iş bulur o da calışır gecinip giderdik. Ne annem ne babam ikisi de bana bu konuda destek vermedi. 5 bucuk yıl oldu annem daha evimi bilmez hic gelmedi. Otobuste dizleri ağrıyormuş. Babam da 3 kere geldi sadece. 10 saat suruyor otobusle. Babamın evi ile burası.... annem 4 aydır aramıyor beni. Babam da bir kac ayda bir aklına gelirse arıyor. Yani benim ne durumda olduğum onların umrumda değil. Cok feryat ettim ama nafile. Boşanmayı duşundum ve dul kadın olarak bu dunyada tek başına nasıl cevre baskısından uzak kalabilirim dedim ve cesaret edemedim. Bu secimlerim benim kaderim cekmek zorundayım galiba dedim ama kimseye bir şey demeden devam ettim.
Gel zaman git zaman ara ara bazı gunluk işlere gitti ama gunluk ekmek parasını cıkarmaktan ibaretti. Bu arada eşim sık sık hasta oluyor basur amaliyatı oldu. 1 ay rapor verdi doktor ve bu rapordan once daimi diye bulduğu işyerleri de cıkış verdi. Sonra ic kulak amaliyatı oldu. Yine rapor verdi doktor Şimdilerde de sinir sıkışması var uzun zamandı. Ameliyat olacam ben diyor. Doktora ben de gittim doktor şu pandeme de cok da gerekli olmadığını soyledi. Ama her gun ağrım var deyip duruyor. Hayatımız merkezi onun ağrıları.
Bu arada ben işe girdim calışıyorum.Evi ben gecindiriyorum. Bizim adam da gunluk işler alıyor ama ne hikmetse arkadaşı ile gittiği bu işten para gelmiyor evime. Ve artık dedim adam gibi sigortalı işe gir tek tek iş ilanı dokumleri aldım verdim eline 3 ay bulamadım diye gezdi. Bizzat bu ilanlardan birini ben aradım ve 3 yıldır bu işte calışıyor. Ancak asgari ucretin yarısı yatıyor maaş kartına. Bu arada maaş kartı benda hep. Nedenine de işler kotu patron toplu verecek bana diyor . Aylarca aynı şeyi soyledi ve artık dayanamadım İş yeri ile goruştum 1 yıl kadar oldu. Meğer o eksik gelen maaş, icerden surekli para alıyormuş. Bazen de kasada acık veriyormuş. Bu goruşmeden sonra bir sure yine eksik maaş ama 300-400 TL kadar eksik gelmeye başladı işyerine gidip bunu araştırmamı istemiyor ve beni işi bırakmakla tehdit ediyor. Cok para getiriyorya eve. 3 ay oncesine kadar yine yarim maaş geliyor ya icerden para alıyor ya da kasada acık veriyor. Dun yine maaşı yattı ve 1100 tl idi. Cıldırdım patronunu aradım eşimin borcu varmış adam işyerini arıyormuş ve pislik bi adammış ve patron 1000 tl avans vermiş. 200 kusur lira da kasada acık vermiş. Ama eşim farklı soyluyor hep ve her defasında bana yalanlar soyluyor. Bu arada izin gunleri gittiği işten de para alamadığını soyleyip eli boş donuyor. Arkadaşı ile ortak yapıyorlar bu işi ve bizimki para getirmiyor eve.
Benim memleketim ic anadolu bolgesinde ve gelin geldiğim yer ege bolgesi. Burada yaşayan bir cok kadının hikayesi benimkine benziyor. Bu arada eşim dovmez, sovmez, kavga cıkarmaz durup dururken. Benim cocukluğumdan beri hep babam annemi doverdi. Ben de eşim olursa dovmesin sovmesin kırıp dokmesin diye diledim. Ama eksik dilemişim.
Bu zaman zarfında 1 yıl oncesine kadar cocuk duşunmedim. Bir yıldır da pandemi vs derken olmadı iki aydır doktora gidiyorum ve gittiğim doktorlar yaşım 40 olduğu icin tup bebek dediler. Ve sgk tup bebeği yaş şartından dolayı karşılamıyor.
Şimdi asıl mesele şu boyle bir adama cocuk verilir mi diyeceksiniz. Bu gun boşansam bir daha evlenip cocuk sahibi olma hakkımı da yaştan dolayı kaybedebilirim. Ve bu dunyada bir kadın olarak boyle bir adama rağmen kendim icin anne olmak istiyorum.
Aslında hikÂyem daha uzun ve trajedik. Ben sadece bir kısmını ozet gectim. Sizleri sıktığım icin hakkınızı helal edin.
Şimdi sizlere sorum 1: kredi cekip tup bebek merkezine gidip en azından bir kere şansımı deneyim mı? Eşimin eve doğru duzgun para getirmemesinden bunu yapmak maddi manevi risk midir. Goze almalımıyım.
2. Sorum da tup bebekten vazgecip nasılsa bizim cocuğumuz normal yolla olmuyor cocuktan vazgecip boşanıp yalnız hayatta kalmaya mı calışayım. Ailem beni istemez. İstemiyor da.