Boşandım.bambaska bir şehire geldim.sehir cok guzel tam deniz kenarı martılar vs...kendi evimi muhteşem kurdum.herseyi sıfır aldım.hayallerimden daha guzel herşey.alti yaşındaki cocuğuma ailem.bakiyor.babam sınırlı biri ve beni yuk olarak goruyor.basina kalacam diye cok korktu.ayri ev acmayacaktım ama şu şişelerini yere fırlatmaya başlayınca hergun ya evden git ya para ver deyince psikolojimi de bozulmaması icin ev tuttum.rahat ettim.isyerindeki gruba dahil olamadım şişmandım mutsuz oldum vs vs.kimseyi tanımıyorum burada.malum.korona.disari cikamiyoruz.
Ben mutsuzum ve bu nereye kadar surecek.yanimda guvenebileceğim birini istiyorum.ama olmayacak.yas 38.bu yaştan sonra beni kim alır.alirsa bile cocukları olacak onun da.kisacasi evliliğe sıcak bakmıyorum.
Sizce bir kadin yapayalnız nereye kadar yazabilir ne yapabilirim.akraba yok arkadas yok aile yok.gelecege dair umutsuzluklarim cok.surda hasta olsam yanımda kimsem yok.ve ben artık guclu.olmaktan yoruldum