Arkadaşlar selamlar,
Bayağıdır konu acmıyordum ama bu aralar gercekten cok zor geciyor gunlerim. Birazcık paylaşmak istedim. Umarım yazdıklarımda beni anlayışla karşılarsınız. Cunku anlaşılmaya gercekten cok ihtiyacım var.
Eşimden buz gibi soğuduğumu hissediyorum. Bir yere gittiğinde arayıp sormak icimden gelmiyor.
İl dışına goreve gittiğinde ne yaptı, nerede kaldı merak bile etmiyorum. Konuşmak, karşılıklı cay icmek, hic bir şey..
Bu hale kolay gelmedik tabii ki..
...
Boşanmak konusunu ona acmaktan cok korkuyorum, bunun icin gecerli sebeplerim var. Bu konuda yakın bir arkadaşım ve psikoloğum da şimdilik haklı goruyor Endişelerimi. Ama zamanLa uygun koşulları sağladığımda belki bu konu da gundeme gelebilir ve her şey kolaylıkla biter.
Yani uzuuunn zaman sonra, ilk defa bu kadar ciddi bir şekilde ayrılmak istiyorum.
Ama bazı durumlar nedeniyle de orneğin; cocukların ders rutini ve kurs rutinleri, gezileri, Benim işlerimin şu an yoğun olması, vs. Aksamaması icin bir kac ay bu şekilde devam etmek zorundayım. Yani bunlar ayrılmak isteğimi erteleten sebepler. Yok eden değil. Onu belirteyim. Cocukları en azından tatile kadar duşunmek zorundayım. Ama rol de yapamıyorum. Yuz ifademi gorseniz anlarsınız buyuk bir cokuntude olduğumu.
Eşimi benden soğutan nedenlerde kesinlikle haklıyım. BendeN daha ozguvenli birileri Boyle durumlarda bu kadar bile gelmezdi eminim.
biraz da Anne baba desteği olmadan, ozguvensiz ve sessiz sakin yetişmiş olmamın etkisi var.
Son gunlerde icimde her şey patlama noktasına geldiği icin sinir krizleri gecirmeye başladım. Bugun psikiyatristten ilac başladım.
Bilemiyorum. Bu şekilde yol alıp, vakti gelince guzellikle ayrılabilenler oldu mu?
Bu arada cocuklarımız ilkokulda ve ikimiz de calışıyoruz. Maddi olarak bi sıkıntı yok, bu konudaki tek sıkıntı, bir de ayrıca maddi yonden somuruluyorum.
Destek olan herkese teşekkur ederim..