Merhaba kızlar..

Bu satırları yazmak benim icin cok zor.
Bizim hikayemiz cok değişik başladı, sanki karşılaşmamız tesaduf değil de planlı gibi. Cok uzun kusura bakmayın.

Nisan ortası gibiydi. Biz taşınacaktık ve ben de taşınacağımız semtin resimlerine bakıyordum instagramdan. Sonra bir resim gordum, beğendim, sonra resmi koyan kişinin profiline baltim. Cok ustunde durmadım ama sonra birkac kere daha baktım. Aklımda kaldı bir şekilde, hoşuma gitti. Birkac saat sonra takipci isteği geldi, o cocuktan. Kabul etmeyecektim bir sure etmedim ama sonra hesabımın kilidini kaldırınca otomatik olarak kabul edildi. Huzursuz oldum, engelleyecektim tanımadığım bir cocuk sonucta. Biraz kalsın silerim dedim. Nedense huzursuz oldum bir şeyler ters gidiyormuş gibi.

İki uc gun sonra instamessagedan yazdı. O sure zarfında birkac resmimi beğenmişti. Cok tanıdık geliyorsun ...'da mı oturuyorsun dedi, şu okulda mı okuyorsun dedi.. Bir suru şey soyledi benim hakkımda. Gecen gun seni gordum dedi. Bolumumu sordu, sinirlendim neden beni bu kadar merak ediyorsun dedim, iyi geceler dedim cıktım. Ertesi gun gunaydın avukat hanım diye mesaj atmış sabah. Bu kadar merak hoşuma gitmedi dedim belki de ileride hoşuna gider dedi. Hayır gitmez dedim sonra bir şekilde telefonum bozuldu vs diye iletişimi kestim.

Bir resminde en yakın arkadaşımın bir aile dostunu gordum benim de daha once tanıştığım. O arkadaşıma soyledim. Ben soracağım dedi. Bir gun arkadaşım aradı cocuğu dedi şu şahıs nasıl biri vs. Cok duzgun bir cocukmus, ailesi cok iyiymiş cevresi vs. Arkadaşım da bunun uzerine zorla mesaj attırdı telefonumu yaptırdım falan diye. Mesaj attım. O gun sabaha kadar konuştuk. Ertesi gun de oyle. Bir sonraki gun de.

O benim okuduğum okulda benden iki ust donemdeymiş. O akşam okulun festivali vardı ben gidiyorum sen de gel dedi gitmedim. Geceleri mesaj atardı senin evinin onunden geciyorum dondurma ister misin, Canın bir şey istiyor mu diye. İki uc gun boyle konuştuk. Sonra Cumartesi akşamı kahve icmeye davet etti. Beni en son gorduğu yerde buluştuk. Ben onu hic gormemiştim resimleri haric ama o beni hep goruyormuş.

Onu ilk gorduğum anı unutamam. yıllardır beklediğim insan karşımdaydı sanki. hani bir etkileşim olur ya, bilirsin, anlarsın, oyle.

Kahve ictik. Uc saat kadar oturduk. Cok guzel gecti zaman. Mesajlarda verdiği imajdan daha mutevazi daha sakin bir cocuğa benziyordu. Hic sıkılmadım. O kadar nazikti ki kahveme şekeri bile o attı, o karıştırdı. Babası geldi bir ara, ona macla ilgili bir şey sormak icin gelmiş. Benimle eve kadar yurudu. O akşam ilk defa kalbimin uzun sure sonra tekrar oyle carptığını hissettim. Ve ilk kez "ya benden hoşlanmazsa" korkusunu yaşadım. Yıllardır aslında birbirimizin hayatındaymısız. Bizim eski apartmanımız onlarınmış, hatta apartmanın ismi bile cocuğun adıydı. Bizim o an oturduğumuz evin alt katını onlar almış ama sonra satmışlar. Kim bilir belki de karsılasmısızdır onceden. Ne kadar ic iceymiş her şey.

Sanki bir girdaba surukleniyordum. Her şey guzel giderken ben cok korkuyordum bilmiyorum belki de hissettim olacakları. Bir sonraki gun bir arkadaşımla buluştum ona da anlattım. Her şey cok guzel gidiyor ama bir şey olacak diye Bozulacak diye.

Ertesi gun yine aynı şekilde. Konuşuyoruz surekli. Akşam yuruyuşe cıkmıştım ben dısarıdayım şuraya gideceğim gelmek ister misin dedi. Kimseye haber vermeden cıkmıştım evden gec de donmeyeyim eve diye gitmedim onunla; ama o gitmeden goruştuk aynı yerde oturuyoruz nasılsa. O gun ondan ayrıldıktan sonra eve giderken kendimi cok kotu hissettim. O olmadan, onsuz bir anım gecmek bilmiyordu ve ben gercekten cok garip hissediyordum. Anlamamıstım

Ertesi gun konuşuyoruz yine ama bir gariplik var sanki daha az konuşuyor daha soğuk. O gun okula gitmemiştim ona da soyledim nasılsa boştu gelir diye duşunmuştum, gelmedi. Aksam bir arkadaşımla buluştum, o ara konuşuyorduk dedim ki istersen gel sizin şirketin oradayız. Aile yemeği var sonra konuşalım dedi. Bir saat sonra baktım instagramdan bir resim beğenmiş. Bir saat daha gecti bana mesaj attı yemekten sonra uyumuştum cok pardon diye. O akşam ilk hatamı yaptım. Seninle konuşmayınca seni gormeyince eksikliğini hissediyorum dedim.

Sınav donemiydi bizim de. Okula cok gitmiyordum cunku artık son dersler genelde evde calışıyorduk son gaz. Okula gittim ertesi gun cok sinirim bozuktu saatlerce ağladım. Neden peki? Bilmiyorum. O gun cok gec mesaj attı oğleden sonra. Konuştuk cok mutlu oldum. O aksam ek ders vardı, biz gec cıktık bayağı saat dokuz gibi hatta on. Buluşacağız diye konuşmuştuk gunduzden.

Aksam dondum eve park ettim, eve giderken fark ettim ki notlarımı unutmuşum. Geri dondum aldım notları tam eve gireceğim mesaj attı. Evdeymiş cıkmış geliyormuş. Şuranın onunde buluşalım dedi. Evler yakın bizim genelde her yere yururuz ama Bir baktım arabayla gelmiş. Seni bekletmek istemedim dedi. Bindim arabaya konuştuk biraz trafik acıldı hadi gidelim dedim, once bir opeyim dedi. Hala en kucuk ayrıntıyı bile hatırlıyorum.

Bir yere gittik, cok ruzgar vardı. Ben ona biraz sokuldum cunku cok soguktu. Saclarını topla yuzunu goremiyorum dedi. O gece ilk defa elimi tuttu. Sarıldı. Cok az konuştuk. Senin yanında sacmalamaktan korkuyorum dedi. O gece ikinci hatamı yaptım. Beni bırakmayacaksın değil mi, daha once de boyle başlayan bir şey yaşadım ve uzun sure kendime gelemedim dedim. Halbuki normal bir insan uzulur yazık kıza der daha bir hassas davranır. Tabii o an bir şey olmadı da, sonra...

O gece eve bıraktı beni arabada uzun uzun konuştuk. Aksam evde de konuştuk. Ertesi gun okuldan cıkınca konuştuk, eve davet etti. Cok yorgunmuş bir kahve iceriz dışarı cıkmayalım dedi. Evine gitmek istemedim. Hava guzel dışarıda buluşalım dedim. Zaten o cevap yazana kadar ben coktan eve girmiştim. Sonra onu da babası cağırdı zaten, işi cıkmış. Aksam buluşalım dedi dokuz gibi, ama saat ona doğru benim uykum geldi soyledim işi uzamış ben de uyudum. Babası inşaat işleriyle uğraşıyor bu arada, bu da babasına yardım ediyor işlerde. Yani oyle işte.

Gece mesaj atmış, sabah gordum. Konuştuk biraz. O gun haftasonuydu ama okula gittik ek ders vardı. Aksam gorusecektik. Sonra arkadaşıma gittim okul cıkışı akşam onda kalacaktım. Okuldan arkadaşıma giderken yolda hic yapmadığım bir şeyi yaptım araba kullanırken durdugu an ona cevap yazıyordum. o duygu o heyecan bile guzeldı. Arkadaşımla akşam altı yedi gibi cıktık yemeğe. Mesaj attım biz cıkıyoruz istersen gel diye. Babamlayım is var ama konuşalım dedi. Uc dort saat mesaj atmadı. Arkadaşımla yemek bitti kahve iciyorduk mesaj attı. Uzakta bir yerdeymiş sonra başka bir yere gidecekmiş zamanınız var mı diye sordu cok yok eve doneriz dedim ben yetişirim geleceğim dedi. Yarım saat sonra geldi. O kadar mutluyum ki o gun herhalde 20 yıllık omrumde en mutlu oldugum anlardı onu beklediğim o dakikalar. Bir arkadaşıyla gelmiş. Dordumuz oturduk konuştuk guzel gecti zaman..

Kalkarken once benim arkadaşım sonra onun arkadaşı kalktı o bekledi ben de bekledim en son onlar onden giderken geldi sarıldı bana teşekkurler dedi, iyi ki geldin dedim yanağından optum. Oyle sarılarak yuruduk. Sonra ayrıldık. Arabadayken arkadaşım dedi ki, seninkinin arkadaşı bana "bu iş olsun, ayarlayalım" dedi. O an kalp krizi gecirebilirdim. Mutluluktan ucuyordum. Arkadaşımın evine giderken benimki ve arkadaşı yanımızdan gectiler arabayla el salladılar hatta.

Eve geldiğimizde mesaj attım her şey icin teşekkurler, iyi geceler diye. Cevap vermedi. Ertesi gun de hic cevap gelmedi. Aksam aradım, acmadı. Sabah uyanınca baktım gece beş gibi instagramda resim beğenmiş. Mesaj da atmamıştı bana cok şaşırdım. Ertesi gun finallerim başlıyordu ve ben kafayı yemek uzereydim. Akşama doğru mesaj attım cevap gelmedi. Aradım meşgule aldı. Babamlaydım en kısa zamanda doneceğim cok ozur dilerim dedi. İki gun gecti, donmedi.

Ben de o ara iki tane finale girdim. Ağlaya ağlaya. İkisinde de boş kağıt verdim. Bir sınavdan once o kadar kotuydum ki hizmetli bir teyze de fark etti ona sarıldım ağladım. Cok sarsıldım, cok uzuldum. Bu kısa surede neden boyle oldu demeyin, her şey birden oldu.

İki gun sonra mesaj attım, yarım saatini bana ayırır mısın, biraz konuşalım diye. Okudu ama Cevap gelmedi. E bu kadarmış demek ki dedim.

Sonraki hafta benim instagramdaki bir resmimi beğendi. Twitterda yazdığım iki şeyi retweetledi. Anlamadım ne yapmaya calışıyor. İki hafta gecti. Hicbir şey yapmadı ama surekli instagramda cok manidar resimler beğeniyordu. Butun gun kızlarla konustum, kıskandığını biliyorum yazan bir resim beğendi. sonra ben bir resim beğenmiştim "hoşlandığın kişinin mesaj atmasına ne denir, mucize" diye. O resmi profil resmi yapmış. Boyle boyle geciyordu.

Boyle bir sure b ana like attı sadece, ben de bır gun cok sıkıldım artık onun profiline girip bir resmini beğendim ki bir sinyal gondermek icin. O gece resmini beğendikten sonra beni unfollowlamış. Yani takip ettiklerinden cıkarmış. Cok kotu hissettim. Sanki dunya başıma yıkıldı (4 dersten kaldım yıkılmadı ama o an yıkıldı) birkac saat duşundum. Arkadasıma anlattım artık yapacak bir şey yoktu artık bunun bir ilerisi yok. Ben de onu her yerden sildim, engelledim. Ona ait hicbir şey gormek istemiyordum.

Toplam bir aylık surede birbirimizin hayatındaydık, sadece bir haftası cok aktif olarak o da. Lutfen sevgimi sorgulamayın.. Kısa surede boyle sevemezsin diyen arkadaşlarım oldu, kimin ne duşunduğu umrumda değil. Ben onu cok sevmiştim ve bu butun soruların cevabıydı benim icin.

Bir sure profiline bakmadım. Aylar gecti. Cok acık soyluyorum bu gune kadar ağlamadığjm tek gun olmadı. Adet dengem bozuldu, 7 kilo verdim, saclarım dokuldu, neyse ki Allah yardım etti de kaldığım butun derslerden butunlemede gectim. Ağlaya ağlaya ders calışmıştım. O kadar kotu bir donem gecirdim ki. Sınavlar bitti ertesi gunu taşındık. Fiziksel yorgunluk, kafam allam Bulak, her şey ust uste. Cok yorulmuştum her seyden. Cok ağladım cok uzuldum. Hicbir şey yemiyordum, gulmuyorum, hayalet gibiydim. Kac gun hastanede kaldım. Sebebi asırı yorgunluk, bitlinlik. Mevsimdendir, hormonaldir dediler. Cildim bozuldu. Dermatologa gittim, asırı stres dedi, ne oldu diye sorunca kadına sarılıp ağlamaya başladım. Ne kadar sacma aslında.. Gercekten benım psikolojim bozukmus.

Neden peki? Sanki oluyordum. İnsan sevmeye değer birini bulunca kaybetmeyi goze alamıyor. Kaybedince, kendisini de kaybediyor

Bir ara psikologa gidecektim, ama sonra tatile gittik hava değişikliği oldu kendimi daha iyi hissettim gercekten de. Cok fazla soru işareti var aklımda. O son aksam arkadaşına yolda ne demiş acaba gelirken de o benim arkadaşıma bunların işi olsun dedi.. Ya da o akşam ne oldu. Birden başkasından mı hoşlanmaya başladı. Bilmiyorum. Sınavlarımdan iki gun once boyle bir şey yapması.. Bilerek acı verdi bana. Hic cevap vermedi ve beni benim insafına bıraktı. Kendi kendime acı cektim. Hala uzuluyorum. Geri donse ne olur ki ama, ben ona artık guvenmedikten sonra? Bu yaşadıklarımı bir daha yasamaya niyetim yok.

Cok uzun oldu ozur dilerim, ben gece sıkılınca severdim buradaki uzun hikayeleri okumayı belki biri olur okumak isteyen.. Bu arada benim arkadaşımın aile dostu vardı bu cocuğu tanıyan. Ona bir şey sordurmadık soylemedik de. Zaten o kızla ne oldu diye soracak kadar samimiyeti yoktu.