Merhaba arkadaşlar. 6 bucuk ay once evlendim. Duğun gelinlik takı hicbişey istemedim tek nikahla gittim. Ailesiyle aynı evde yaşamayı kabul ettim. Ama eşim cok aileci cıktı beni cok ezdirdi korumadı sustu hep ailesine sustu. Beni korumadı. Değerimi hep sorguladım. Cunku hep ailem dedi. Ailesi yuzğnden evliliğimiz yıprandı 1.5 aydır anne evindeyim. Ve şimdi boşanıyoruz. Ayrı eve cıkıcaktık. Eşim başladı yine ailem demeye. Ben ailesiyle konuşmama kararı almıştım bana yaptıkları yuzunden. Konuş ne kaybedeceksiniz dedi. Okadar şey yaşattılar evliliğimi ne hale getirdler konuşmam dedim. Cunku ikidir onlar yuzğnden aile evine geldim ve beni kovdular. Kayınvalidem gorumceme niye gitmiyomuşum dolmuşa binip hesap soruyor. Odamda dinlenmem bile sorun oluyor. Ben konuşmak istemedim sen ailenle goruş ama beni karıştırma dedim. Tam evimizi tutacağımız gun sen ailemle konuşmuyorsun ayrılalım biz dedi. Ve ne olduysa ailesini savunmaya gecti hep ailem dedi konuşmuyosun dedi . beni resmen pecete gibi attı ve beni başından savdı kurtulmaya calıştı benden. Her yerden engelledi. Eşyalarımı da almaya gidicem hazırlamış. Ayrı eve cıkıcaz diye eşya almıştık kolisi hep annemin evine geldi burda kaldığım icin. Onları gelip alıcam diyor şaka gibi. Bana sahip cıkmadı. Sanırım ailesinden ayrı bi eve cıkacağı icin korktu bilmiyorum. Allah aşkına bana soylermisiniz bi insanın karısına sahip cıkması bukadar mı zordu? Beni okadar yıprattılar ki. Daha 24 yaşındayım. Ve ben herşeyi cekerken iyiydim bana tabiki ben oyle kolayken sahip herkes cıkar. O babasıyla alkol alcak istediği gibi yaşıcak eve gelince hem ailesini gorcek hem karısını. Ama benim yaşadıklarım? Asıl zamanda sahip cıkmadı. Boşanyoruz. Ailesi yuzunden bitti. Tecrubesi olanlar varmıdır boyle yapanlar ileride pişman oluyor mu? Umarım cok pişman olur ve rabbim yanlarına bırakmaz.