Merhabalar.Biraz dertliyim yazacaklarım uzun olabilir.Goruşunuze ihtiyacım var.
Eşimde bende memuruz.Evlendikten 2.5 yıl sonra bir evladımız oldu.Bebeğimiz dığana kadar bir kere bile tartışmamıştık.Birbirimizi cok seviyorduk.Bebeğimiz doğduktan sonra sorunlar başladı.Ben hem anne hem iş kadınıydım o sadece iş adamı.Ben geceleri defalarca bebeğimi beslemek icin uyanıyordum bazen 1 bazen 3 saat uykuyla işe gidiyordum ama onun hayatında değişen birşey yoktu.Bana yemeğim tam olsun ev hep temiz olsun falan dediği yoktu ama yine de daha fazla efor sarfeden taraf olmak sinirlerimi bozuyordu ama şu birkac gune kadar arada soylensem de buyuk bir problem haline getirmemiştim.Yukarıda bahsettğim mevzuudan dolayı ara ara error verip bunu eşime anlatsam da cozum adına bişey yapamadı hic.Anlık oldu bitti yani.Şimdi 2. cocuğumuzda var.7 yıl oldu evleneli ve artık ayrı hayatlar yaşadığımızı ve bunun sebebinin eşim olduğunu duşunuyorum.Covidden dolayı ucretsiz izindeyim cocuklarla beraber evdeyim surekli.Eşimde vardiyalı calışıyor yani bazen gece bazen gunduz.Gunduz calıştığı zaman sabah 7.45te evden cıkıyor akşam 8.15 gibi eve geliyor.Cocuklar 9.30 da kendi de ertesi gunde işe gidceeğinden 11 gibi uyuyor.Yani eve geldikten sonra cocuklarla 1.15 dk benmle 2.45 dk geciriyor.Geciriyor diyorum ama taş catlasın benimle de cocuklarla da 15 dk ilgileniyordur.O da surekli değil tabiiki.Hep tv telefon. Gece calıştığında akşam 6.45 gibi cıkıyor sabah 8.15 gibi gelip uyuyor oğleden sonra 2.30 gibi kalkıyor.Sonra tv telefon.Evin işine yardım etmiyor.Cocukları parka cıkarmıyor.Cocukların beslenmesiyle ilgilenmiyor.Cocuklarla toplamda 1 saat vakit gecirmiyor.Benimle muhabbet etse de telefon ya da tvyle ilgilenmeyi tercih ettğini fark edebiliyorum.İlk cocuğum doğduğundan beri kendi gonlunden gecerek 1 kere bile dışarı cıkarmadı cocuğu.Hep benim durtuklememle oluyor.O da oflaya puflaya.Hadi hep beraber şunu yapalım bunu yapalım demem ve ilk etapta gelen uflamaları puflamaları puskurtmem gerekiyor her seferinde.Aynı yatakta bile yattığımız sayılı. Buyuk cocuğum beş yaşında Artık odasını ve yatağını alışması gerekiyor ama bunun icinde tek başıma cabalıyoruArtık odasını ve yatağını alışması gerekiyor ama bunun icin onunda desteğine ihtiyaım olduğunu acıkca soyledim.Ben 1 yaşındaki bebeğim icin geceleri defalarca kalkıyorum halim kalmıyor artk.E buyuk cocuğum geceleri yatağa gelimce al gotur yatağına geri diyorum hep cocuğu yanıma yatırıp keni gidiyor.Bazende benimle yatmasını kendi istiyor.Gece uyanınca geri yatamıyormuş uykusuz kalıyormuş.Ben 1-2 saatlik uykuyla işe giderken be oluyordu peki.2 gun once sabrım taştı ve o zamandan beri konuşmuyorum eşimle.Sabah cocukların kahvaltısını yaptırdım eşime de kahvaltı ayırdım kalpli falan.Ufaklığı oğle uykusuna yatırdım hadi gel sen kahvaltını yap ben de cay iceyim bi bardak dedim.Mutfağa gittiğimde ufaklığın her yeri dağıttığını gordum ve evde yapılacakda kafamda bir suru iş vardı.Eşime bunları anlatmaya başlayınca bana “halledersin sen” dedi.Ben ısrarla anlatmama rağmen boyle konuşacaksan bi daha bişey hazırlama yemicem falan dedi.Ben hala kendimi ve duygularımı anlatmaya calışırken yemiyorum dedi gitti.Ben sinir krizi gecirdim.Bir suru ağladım.Hazırladıklarımı cope doktum.Yapılacak uc beş işi yapıp dışarı cıktım.O zamandan beri konuşmuyorum.Eşimse hicbirşey olmamış gibi konuşmamı bekliyor sanırımki dun neden hala trip atıyorsun dedi.Arada akşam yemeğini yapar.Ben ısrar edince ev temizliğine yardım eder.Kalp kırmaz sorun cıkarmaz.Sadıktır.Beni sevdiğini soyluyor.Cocuklar olana kadar bunu hissediyordum da ama sevdiğin kişiyle her anını gecirmek istemez misin? Sorumu soruyorum şimdi : EVLİLİK BU MU? Hani hayatları birleştirecektik? Ben cocuklarla yaşıyorum o kendi hayatında. Eşim mi yoksa surekli yonlendirmem gereken 3. cocuğum mu? Offf cok yorgun hissediyorum kendimi.