Merhaba herkese. Direkt olarak konuya girmek istiyorum. Babama gecen yıl maalesef kanser teşhisi kondu. Ameliyat oldu ve yaklaşık bir yıl kemoterapi ve radyoterapi gordu. Tedavi bittikten sonra 3 ayda bir kontrolleri oluyor. Bir hafta sonra ikinci kontrolu olacak ve cok şukur gecen kontrolde her şey temizdi bir sorun yok. Ancak babam bu tedaviler sonrası cok yıprandı. Zaten midesi de alındı. Cok kilo kaybetti. Yemek yemekte zorluk cekiyor. Hemen tıkanıyor ama bazı kurallar var uyması gereken mesela yemek yedikten sonra dik oturmak gibi. Ama bunların hicbirine uymuyor. Yemekle birlikte su icmemesi gerekiyor. Cok susadıysa bir yudum icebilir ama o kafasına dikiyor suyu. Sonra tıkanıyor ve bize sırtına masaj yaptırıyor. Tukurmeye başlıyor sırtına masaj yapılınca. Biz bunun boyle olmayacağını artık normal hayatına donmesi gerektiğini soyluyoruz ama tukurunce rahatlıyorum diyor. Kendini buna alıştırdı vazgeciremiyoruz, nedenleri de araştırıldı fizyolojik olarak bir problem yok aslında. Ancak biz psikolojik olduğunu duşunmeye başladık. Cunku misafir olduğunda ya da misafirliğe gidildiğinde hic tukurmuyor ya da tıkanmıyor. Bu akşam kardeşi geldi ziyarete tabağındakilerin coğunu bitirmişti ve hic tıkanmadı. Gercekten ne yapacağımı bilmiyorum. Yarın diyetisyen randevusu var, bu ucuncu gidişimiz. Ben de onu ikna ettim ve psikologtan da randevu aldım cok istekli değil ancak reddetmedi de. Ancak psikolog ucretinden haberi yok, belki de yarın ucreti oğrenince hastanede vazgececek, tek seans 250 tl cunku. Kendisini surekli hasta olarak tanımlıyor. Doktor ameliyattan sonra sen hasta değilsin hasta modunda olma gibi şeyler soylemişti. Hayat kalitesi cok duştu evet ama bunu duzeltmek biraz da onun cabasına bağlı ama maalesef hicbir caba gostermiyor şu an. Bugun yuruyelim hadi dedim hava soğuk dedi. Her zaman bir bahane buluyor. Hep yatmak uyumak istiyor. Geceleri uyuyamıyor genelde. Gunduz uyuyor bu sefer de yemek yiyemiyor. İnanın kendi hayatımı bıraktım 23 yaşındayım, evde babama yemek yapıyorum onune goturuyorum onunla cabalamaya calışıyorum ama hep boşa kurek cekiyorum sanki. Gunde 6 oğun yemesi gerekiyor. Hicbir değişiklik yok hatta geriye gidiş var. Yataktan zor kaldırıyorum binbir sozle. Artık oyle bunaldım ki. Hastalık konusunda umutsuz değilim artık tıp eskisi gibi değil. Tedaviler cok ceşitli. Ama babam oyle değil. 3 gunluk omrum kalmış diyor zaten oleceğiz diyor. Oleceksen o halde hicbir şey icin cabalamayalım olmeyi bekleyelim. Sen bir caba gosteriyor musun ki iyileşmeyi daha iyi hissetmeyi bekliyorsun? Oyle işte icimi dokmek istedim. Hicbir cozum bulamıyorum cunku iş babamda bitiyor. Cok isteksiz. Zaten ailesi ile ilgili cok buyuk problemler var bir de onların stresini yaşıyor. Sanki bir robota donuşmuş gibi hissediyorum ben de kendimi. Ne yapacağımı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum artık. Kusura bakmayın biraz uzun oldu ama tavsiyelerinizi bekliyorum.