Merhaba.. cocuğu eşi işi evi arabası,dunyalık bir şeyleri yolunda olan ben ve bir turlu tatmin olamayan yine ben.
Keyif alamıyorum hayattan,şukursuzluk olarak algılamayın ama ben kendimi tukenmiş hissediyorum. Aşırı keyifsiz esprisiz tatsız rutin hayatımızda hic bir taşı oynatamıyoruz. Eşim kendi dunyasında,70 yaş hayatı ve ruhuna sahip,ne eş ilişkisi ne muhabbet. Bazen ona uyuyorum sahip olduklarınla yetin mutlu ol diyorum kendimi oyle bırakıyorum ki.. bazen de hayır bu sen değilsin diyorum kendime bakıyorum derken bu sefer hepten kopuyorum evden.. iki ucta gidip gelmakten yoruldum. Mutlaka vardır benle aynı duyguları yaşayan, cozum bulan onerisi olan..