Selam arkadaşlar. Nasılsınız? 4 bucuk yıllık evli ve 6 aylık hamileyim. Eşimle en başından sıkıntılı bir ilişkimiz vardı. Hep hararetli kavga eder barışırdık. Evlenince de farklı olmadı tabiki..Ben buna cahillik diyorum başka hicbirşey değil.. İlk yıl eşim resmen beni yaşlandırdı.. Cok anlayışsız bir adamdı. Ne yemek beğenir ne iş beğenir.. Ki ben o zaman atama bekliyordum.. Yani tecrubesizlikte vardı.. Ama şuan anlıyorum bu adam beni sevmiyormuş hicbir şeyi gormemezlikten gelmiyordu.. Sabah işe gidince uykudan uyandırırdı neymiş cok uyumaya alışır mışım
Bi de herşeye karışan, baskıcı ailesi vardı tabiki.. Ablaları surekli akıl veriyordu surekli.. Abisiyle mesajlarını yakaladım abisi diyor yok yuz verme, kendini ezdirme.. Sonra atandım. Paralanınca biraz değişir gibi oldu. Ama ailesine gonderiyordu. Ki evde yine aynıydı herşeye karışır, herşeye laf ederdi. Artık en son depresyona girdim. Hicbir iş yapamaz hale geldim. En son boşanma aşamasına geldik. Bu surecte istenmeyen şeyler yaşandı.. Her iki tarafta hoş olmayan şeyler.. Yaptığımın hata olduğunu goruyorum ama milletin baskıları, gelen gidenin laf carpması, vicdan yaptırmaları vs barıştık. Ve ben hamile kalamama rağmen hamile de kaldım. İlk başlarda iyiydi duzelmiş gibiydi. Sonra ailem gelecekti misafirliğe babası arıyor yuzlerce laf gelemezler onları evine sokarsan hakkım helal değil vs.. Nasıl iğrenc insanlar. Bu olaydan sonra yine değişti. Ben de maalesef surekli bu konuları acıyorum cunku cok uzduler hala devam ediyorlar. Eşimse hemen kufur edip bağırıp, cağırıyor. Bi ton laf sayıyor bende tabiki. Paramı vermeyeceğim sana artık dedim. Cunku cook alakasız ilgisiz bebeğine karşı bile. Cocuk ailen ve senin diyo. Muhtemelen ailesi dolduruyor. Ne yapmayalım? Kendimi uzmekten bıktım zaten hassas donemdeyim.