sevgilimle evliliğe giden ciddi bir ilişkimiz var 2 3 sene icinde de evlilik planları yapıyoruz.
ben tek cocuğum, ozgurluğume cok duşkunum maalesef oyle cok coluk cocuk gurultu patırtı seven biri de değilim.
forumda bir konu gordum "bebekli yaşam bana gore değilmiş" diye bir konu. başlık sabihi doğum sonrası bebeğini tam sevememekten yakınıyordu. bende boyle olmak istemiyorum hazır hissetmeden olmaz diyorum kendisi de zaten evlendikten 2 3 sene sonra falan diyor. o konuda sorun yok sorun bu muhabbetin cok donmesi. kendisi her şeyde cok plancıdır bu konuda sorun yok ama
ortada fol yok yumurta yok surekli beni bir şeylere ikna etmeye calışıyor benim 1 tane iyidir kastıma karşılık 2 2 2 diye diretiyor
bu kararı da bana bırak dedim biraz alındı. tek cocuk işte bencil olur, kardeş olsun, cok burnu havada olur falan bende, "bende tekim bak oyle miyim" dedim.
bu arada kendiler de 2 kardeş yani sadece 1 kız kardeşi var cokta anlaşamıyor aslında.
ama bu cocuk konusunda diretmesi konuya uzak olan beni daha da itiyor. onu bu ısrarcılıktan nasıl kurtarabilirim? ya da bu konuları zamana gelince konuşmasını nasıl sağlayabilirim? cunku ben istemeden kalbini kırıyorum o da alınıyor.