Eşimle kotu bir evliğimiz var psikolojik ve ekonomik şiddet yaşıyorum bu evde her gun. Her gun evden kovuyor.7 yaşında bir oğlum var cok duşkun, babasının evden gitmesine izin vermiyor.Gidince beni sucluyor senin yuzunden gitti babam diye haklı haksız ayırt edemiyor. Babası bana kotu bir şey dese onu duymuyor ben karşılık verince bana kızıyor babama oyle deme oyle davranma vs. Babası gibi oldu o nasıl davranırsa bana oğlum da oyle davranıyor babası gibi evden kovuyor dediğini yapmayınca. Babasının tutarsızlıkları yuzunden bana duşman oldu babası sınırlama koymaz benim koyduğum kuralların tersini yapar ben ne yaparsam inadına aksini yapar o yuzden o iyi baba oğlumun gozunde ben kotu anne. Ben surekli yemek, bulaşık oğlum babası ile surekli eğlence, gezme keyif derken oğlum bana değil babasına bağlandı. Beni gormuyor gozu. Mahkeme oğlumu bana verse bile benimle kalmayacak biliyorum ilk fırsatta onun yanına gidecek. Hep soz verdim kendime oğlumu asla bırakmayacağım diye ama olmuyor artık dayanamıyorum. Birlikte gitsek gelmiyor evden cıkaramıyorum cıkarsam bile anlayınca cıldırıyor ben gitmem babamı bırakmam diye.Gidip ev tutsam icim el vermiyor yanıyor resmen. Ben ne yapayım kalsam evde kalmamam icin her turlu pisliği yapıyor gitsem oğlum dinlemiyor.Huysuz, gecimsiz hicbir şeyden memnun olmayan hicbir şeye faydası olmayan biri. Tek gitsem gidemiyorum oğlumu bırakıp.