Hepinize iyi akşamlar
Aman aman dert değil ama aklıma takılan bir şey var hanımlar.
Benim ilişkilerim yurumuyor. Ama sorun ne bir turlu bulamıyorum. Orneğin, bi flortum vardı universite zamanları. Yani ben flortuz sanıyordum. Hediyeler, şarkılar, şiirler, uzaklaşınca seni cok ozluyorumlar havada ucuşuyordu. Buluşunca asla ayrılmak istemiyordu. Cok ilgiliydi. Uzun bir sure boyle gitti ben de artık sabırsızlanmaya başladım ama ondan atak gelmeyince (en buyuk hatayı burada yaptım) ozel olup olmadığımı bilmek istedim. O da bana ozel olduğumu ancak bunun bir flortleşme olmadığını, cok değer verdiği bir arkadaşı olduğumu soyledi. Şoka girdim. Cok uzuldum. İlgi alaka hep ustumdeydi, bu sefer kendi kendime nasıl yanlış anlamış olabilirim diye kızdım. Ardından kısa bir sure sonra hayatıma başka biri girdi. Ama onun sonu da husranla bitti. Yıllarca acı cektim. Yani bu yaşadığım iki kotu olaydan sonra da tamamen kapattım kendimi, şimdi bir daha bir şey yaşamaya daha da korkar oldum.
Benim anlamadığım şey şu hanımlar; ben karşımdaki insanı sıkmam, devamlı arayıp bunaltmam, kıskanc değilim, fikirlerine değer veririm. Ne biliyim, kendime nasıl davranılmasını istiyorsam karşımdakine de oyle davranırım. Bunun yanında sınırlarım da var. İnandığım değerler, durulması gereken sınırlarım...
Ama sağlıklı bir ilişki yaşayamıyorum. Zaten herkese oyle kalbim atmıyor, coooook zor hoşlanıyorum birinden, kalbimin attığıyla da ya olmuyor ya da cok kısa suruyor. Uzulen hep ben oluyorum. Yaşadıklarıma şahit olan arkadaşlarım da anlam veremiyor. Kimi diyor ki sen cok diksin, erkeklere evet diyeceksin ondan olmuyor. E istemediğim şeylere neden evet diyeyim. Ben bunun evet demeyle alakalı olduğunu sanmıyorum.
Mesela o okuldaki cocuk geri dondu tekrar ben istemedim. Yani o donem neden oyle yaptın mahvettin olayı sonra neden geri dondun oyle anlamsız ki. Eski sevgilim de bir anda soğudu benden mesela yere goğe koyamıyordu beni, bir anda soğudum dedi. Soğuma sebepleri de o bunu demiş, şu şunu yapmış. E bize ne? Biz kendimize bakalım.
Ya o kadar anlamıyorum ki. Coook guzel şeyler paylaştığımızı duşunduğum, ozel olduğunu duşunduğum anda pat diye gidiyorlar. Ha diyeceksiniz başkası vardır. Yok gercekten yok. Başkasıyla da olmuyorlar. Ama ben karşımdakine ne yapıyorum bir turlu cozemiyorum. Başlarken super el ustunde tutuluyorum, ardından sonup gidiyor her şey...
Dertleşmek istedim, sizin de boyle anlamsız yere bitiyordu ilişkilerim ama kendimdeki problemi buldum dediğiniz donemler oldu mu? Boyle bir şeyler yaşayıp cozen var mı?