Lutfen saygısızca ve kırıcı bicimde konuşmayın beni yalnızca hayatında bir kere bile olsun evliliğinin olmayacağını yurumeyeceğini anlayıp arada kalıp korkularla anksiyetelerle boğuşmak zorunda kalanlar anlar. Verdiği emeklere yananlar, boşa gecen zamanına gencliğine ağlayanlar anlar. Gelecekle ilgili kaygılar ve umutsuzluklar duyanlar anlar. Şuan boşanmak uzereyim eşimle asla olmayacağını cok iyi biliyorum eğer bu evliliğe devam edersem onun bencilliklerine, bana asla destek olmayışına, herhangi bir olay sonrası sadece kendinin nasıl etkilendiğini duşunmesine vs razı olmuş olucam. Kavga sonrası adım atmayışlarına, trip atışlarına, kin tutmasına,beni anlamak İcin uğraşmayışına,tartışırken sanki karısıyla değil de bir başkasıyla kavga eder gibi başa baş mucadele edişine,nasıl acı cektiğimi anlamayışına, kadın gibi hissettirmeyip asla bir gune bir gun Naz yapmak ne demek bilmeyişime bunu yaşamama musade etmeyişine, hayat konusunda bana yardımcı olmayışına herşeyi benim duşunmek zorunda kalmama.... Bunun yanında devam edersem cok iyi bir mesleği var ve benim de oyle. Parasını asla dışarı harcamaz benden gizli saklı iş yapmaz. Maaşı elime verir sen ne istersen o olsun onu alalım filan. Cimrilik vs konusunda hic sıkıntı cekmedim. Ne dersem yapar ne istersem alır hasta olsam başımda bekler hastaneye goturur getirir uğraşır. Gecenin 4 unde bana şunu al desem gider alır getirir. Ama duygu konusunda asla anlamaz ve destek olmaz. Kısacası tamamen yonlendirilmeye muhtac biri ben iyi olduğum ve ona şoyle boyle yap dediğim surece bir dediğimi iki etmez. Ama anlayış vs desen sıfır. Ben guclu olduğum ayakta olduğum surece ona canım dediğim surece o da bana der. Cocuk gibi duşunun. En son bazı şeyler yaşadık ve ben surekli ben guclu olmak durumda olmaktan cok yorulduğumu anladım. Kendimi adeta bir cocuk bakıyor gibi hissediyorum. Eşim hayat arkadaşım değil de bir dediğimi iki etmeyen bir cocuğum var gibi. Bu cok guzel acıklayıcı bir cumle oldu. Bu beni cok ozgur ama mutsuz kılıyor. Boşanıcam surec bu şekilde ama sonrasında acaba bir hayat arkadaşı bulup mutlu olabilecek miyim. Boşanmış bir kadın olarak hayattaki şansımın yarıya ineceğini duşunuyorum. Bu gunlerimi arar hale gelir miyim acaba. 2. Evliliğini yapıp mutlu olan var mı? Dertleşelim mi biraz... bana yardım edin lutfen. Geleceği gorememek beni cok korkutuyor. Ya hic karşıma doğru duzgun bir adam cıkmazsa ya hic anne olamazsam cok korkuyorum bilinmezlikten