Yıllardır istediğim bolumu turlu talihsizlikler yuzunden okuyamamistm. Evlendim cocuğum oldu ve universite sınavına girdim, istediğim bolumu kazandım eşim destek oldu, annem destek oldu hatta 1 yıl başka şehirde eşimden ayri durdum daha doğrusu 1 donem (covid'ten dolayı okullar gecen yıl ikinci donem uzaktan eğitime gecmişti) bir donem ayrı yaşadım eşimle gel git yaptık, cocugum var ve 30 yaşında eşimin her turlu imkan sunması ile universiteye başladım. Notlarımi yatay geciş yapmak icin yuksek tuttum ve yatay geciş yaptım tekrar normal hayatımıza donduk fakat bende sosyal fobi başladı aslında eskiden de vardı ama epey asmistim. Yeni unide kimseyi tanımıyorum ve uzaktan eğitimde evde cocukla dersleri zor takip eder oldum ve surekli canlı yayında sunum yaptıriyorlar ve bende nefes problemleri, beynimin durması, unutkanlık, cumle kuramama gibi değişik durumlar oluştu. Gittikce kotulesmeye başladım. Psikiyatriste gittim fakat hic bir yararı olmadı. Surekli YouTube dan ozguven videoları izliyorum ama asamiyorum. Cesaret kazanmak icin her sunuma hazırlıklı giriyorum ama bı boğulma oluyor, hep rezil oluyorum. Eskiden normal gunluk hayatımda ki ilişkilerimde kendimi cok iyi ifade edebilen biriyken o yonde de kotulesmeye başladım. Canlı dersler de de surekli ses acılıyor, cocukla dersleri takip edemiyorum evde, bazı teknik aksaklıklar yaşadım bı kac kez acıkcası rezil oldum, rezil olunacak anlarımda acılmış ses ve camera. Yani ben toparlanmaya ozguven kazanmaya calışırken başka sıkıntılar oluyor beni dibe ceken. Haftaya iki tane Sunumum var ve kendimi kaybetmiş durumdayım inanın adeta boğuluyorum, sabaha kadar ağlamak istiyorum, iki haftadr sacımı taramiyorum kendimden soğumaya başladım. Okulu bırakmak istiyorum ama eşimin onca fedakarlığı, benim gecen yıl yaşadığım onca sıkıntılar gozumun onune geliyor ama boyle de cok mutsuzum keşke hayallerimin peşinden gideceğime kabullenip yoluma devam etseydim diyorum