Merhaba kızlar. Oncelikle eski konumu şuraya bırakayım. Kayınvalide

Doğumumda cıkan bu sorunlar yuzunden ben eşimin ailesiyle, eşimde benim ailemle goruşmuyor. Eşim de ben de kendi ailelerimizle normal olarak goruşmeye devam ediyoruz. Bebeğimiz de iki aileyle goruşuyor. Birbirimize bu konuda mudahale etmiyoruz. Hatta şu an ziyaret etmek icin ailemin yanındayım. Ama sorunlar bitmiyor. Bitmedikce de ben artık intihar edecek seviyeye geliyorum.
Eşim bu surecte cok değişti. Bana gore mukemmel bir baba oldu. Elinden geldiğince de iyi bir eş olmaya calışıyor asla hakkını yiyemem. Ailemle goruşmeme ve bebeğin goruşmesine mudahale etmiyor, edemez o ayrı ama bu durumdan rahatsız da değil. 5 gun kalacağım konusunda anlaşarak geldim. Ve eşimin bu konuda kabul edilebilir bir acıklaması oldu neden uzun kalmamızı istemediğini acıkladı. Fakat ailem bu durumu kabullenmiyor resmen. Dun geldim, geldiğimden beri neden 5 gun kalacağım kacıncıya konuşuluyor. Evet az sayılabilecek bir sure belki ama bunu konuşarak geldim sonucta ve daha fazlasında bende bunalıyorum. Evden ayrılalı 10 sene olduğu icin uzun sure aynı evde kaldığımız zaman problem cıkıyor. O yuzden bana da yeterli geldi.
Ama ailem ısrarla 5 gune az diyip konu acıyor. Babasıyla boyle konuştuk diyorum anlamıyorlar. Israrla cok az diyip duruyorlar. Torunlarını ozluyorlar anlıyorum ama bu sebeple de beni eşime karşı kışkırtıyorlar. Gelmeden once bile surekli telefonda eşimle ilgili olumsuz konular konuşuyoruz. Evet coğunda haklılar ama bıktım bu durumlardan artık. Eşim aileme karşı cok nemrut, ailem eşime karşı cok kışkırtıcı. Ya eşime karşı makul olup cok mutlu olmadan ama nispeten huzur icerisinde yaşayabiliyorum. Ailemle ilgili direttiğim noktada huzurum kacıyor olan bana oluyor. Fakat bunu anlatamıyorum. Niye 5 gun kalıyorsun sizin evde eşinin mi dediği oluyor tarzı baskılar yapıyorlar. Orta yolu bulmam bile normal gelmiyor onlara damatlarına olan nefretleri den oturu. Ben de memnun değilim ama eşimle kalmak zorundayım. Bebeğim cok kucuk olduğu icin calışma durumum yok. Baba evine donsem tabiki bakarlar fakat donsem bakacak mısın ben calışmayacağım dediğimde de hayır diyorlar. Ozellikle annem eşimi cok kışkırtmak istiyor farkındayım. Mesela yaşadığım şehre torun gormeye gelip eşimle benim cok yakın bir arkadaşımla sırf eşime inat goruşmeyi istiyor.( Bu arkadaşla ailemin de arası iyidir, arada telefonla falan da goruşurler.) Biraz once artık patladım. Ben arada kalmaktan cok yoruldum. Boşanıp donsem her şey daha kotu olacak farkındayım. Eşimle ailem mevzu olmadığı surece son donemde cok iyiyiz. Bana karşı sevgililikte bile olduğundan daha iyi. Onla ilgili tum şikayetlerimi cozuyor veya cozmeye calışıyor. Ben de artık kavga etmek istemediğimden bazı şeyleri gormuyor, duymuyorum.(burada kastım laf sokma, imalı konuşma gibi şeyler)
Aileme kışkırtmayın beni dediğimdeyse iş cok değişiyor. Haklıymış gibi davranmaya, uste cıkmaya başlıyorlar. Annem soylediği bazı şeyleri inkar ediyor falan. Ben de dayanamıyorum ve sinirimden ağlıyorum. Bıktım gercekten bu durumdan. Bu sacma kusluk bitmeyecek biliyorum, kimseden oyle bir talebim de yok. Ama bu şekilde giderse ailemi sokup atmam gerekecek gibi geliyor bana. Cunku şoyle bir baktığımda eşim bana karşı makulken ailem ille kendi istedikleri olsun modunda. Bebeği duşundukleri yok. Evet bebek icin ellerinden geleni yapıyorlar, alıyorlar, cok seviyorlar okey ama babasız buyumesi ihtimali onları rahatsız etmiyor. Aksine bu durumu istiyor gibiler ozellikle annem.
Ben naapmalıyım bilmiyorum. Cok akıl verilecek bir konuda değil farkındayım ama biraz rahatlamak, icime dokmek istedim. Okuyan, yol gosteren herkese cok teşekkur ederim.