Nasıl anlatsam bilemiyorum. İnsana hayatta herkes değer verse annesi vermese o insan değerli hisseder mi? Yardıma ihtiyacı olduğunda tum dunya yanında olsa annesi olmasa kendisi yalnız ve caresiz hissetmez mi insan? Neden bu kadar beklenti icine girdiğimi de bilmiyorum bu anlamda suc bende ama başka turlusunu de yapamıyorum. Yaşadığım hayal kırıklığı oyle buyukki kime anlatsam dert yansam neden boyle desem kim bana mantıklı bi cevap verir?
Bende anne oldum hemde 17 gun once cocuğumu kucağıma aldığıma sevinemedim. Annemden sadece manevi olarak yanımda olmasını bekledim ama ne hamileyken ne şu anda yanımda olmak istemedi sadece kendini duşundu. Ustelik beni bu şehre cağıran her şekilde destek olacağını soyleyen kendisiydi. Ben bu zamana kadar ailemde herkese elimden geldiğince maddi manevi destek oldum anneme babama kardeşlerime bari onun hatrına yapsaydı. Hastanede doğum yaptığım ilk gun acıdan kıvranırken ufacık bebekle beni bıraktı kocanla baş başa kalın diye cıktı gitti. Eve geldiğimde turlu bahanelerle gelmek istemedi gelse de kalmak istemedi. Sadece bi gece kaldı ve hayatımda yaşadığım en kotu gecelerden biriydi diyebilirim. Cocuk ağladı ben ağladım donup bakmadı bile uyudu sadece. Bikac gun sonra aradım ağladım bana demogoji yapma dedi stresten sutum kesildi bebeğimi mamayla beslemek zorunda kaldım dikişlerim acıldı yine stresten. Ablam geldi bakmak icin ona da o benim kızım sen bakma ben bakarım demiş ama yine yok tabiki. Bu sabah neden boyle yapıyosun ben sana ne yaptım diye mesaj attım. Kafamı dinliyorum anlayış goster yazmış. Neden? Ne oldu ne yaşadın da kafanı dinleme ihtiyacı hissettin?
Yanlış anlamayın beklentim gelsin yemek yapsın cocuğa baksın değil ben en ağrılı halimde bile kalktım işlerimi yaptım bebeğime baktım banyosunu bile amqn ben korkarım diye ellemedi ki bu insan 3 cocuk 3 te torun buyuttu. Sadece gelip yanımda olsaydı evde bi nefes olsaydı yeter di kendisine de soyledim ama bunu yapmak bile zor geldi. Babam da aynı annem gibi evime sadece yemek yemeye geldi torununu sormadı bile. Ben bu insanlar icin kac senedir kredi oduyorum. Her sorjnlarında ben anne baba gibi yanlarında oluyorum. Kavga ettiklerinde aralarını yapmaya calışıyorum her ikisine de destek oluyorum eşim bi evlat gibi senelerdir her işlerine koşuyo. Size soruyorum cunkğ ben sebebini anlayamadım. Neden boyle? Ben mi cok taviz verdim yoksa aslında olması gereken bu mu?