ben 23 yaşındayım. 23 yıldır kendimi bildim bileli babam hep icer alkolik. İcmediği zaman sessiz sakin bir adam aslında. icer surekli borc yapar. İki kardeşiz 7 yaşında kız kardeşim var. bir kere olsun bize kızım bir şeye ihtiyacınız var mı diye sorduğunu gormedim sozde sever bizi. Duşunmez ama uzaktan sever. zorla istersek harclık verir. artık bıktık ailecek. Ne anneme para verir ne bize verir kendi yer icer isteyince param yok der. 54 yaşında ve şuan emekli maaşı var. Borcum var diyor surekli dedemden para istiyor o borcu kapatıyor tekrar borc var diyor ne yapıyor ediyor bilmiyoruz. Ailemizin rızkını yiyor o yuzden ondan nefret ettiğim cok zamanlar oldu. Allahtan dedemler var o bakıyor bize cok şukur. yoksa oda olmasa biz ac ve acıkta kalırdık. Annemle de anlaşamıyorlar zaten anneme saygısı yok hep kufurle konuşur. Daha onceden telefonda başka kadınla konuştuğunu bile gorduk annem bile biliyor ama boşanamıyor mecburiyetten. Sabır ediyor. Hepimiz sabır ediyoruz. Ben universite mezunuyum iş bulamıyorum iş bulsam hem kardeşime de anneme de bakacağım zaten. Psikolojimiz bozuldu zaten cokta belli etmesekte uzuntuden duşunmekten moral kalmadı. Ben diğer insanları goruyorum babalar kızları ve aileleri icin can atan sevip sayan benimde oyle bir babam olsun isterdim. bu bende hep eksiklik bir yara olarak kalacak. babamı yola getirmenin bir yolu yok mudur konuşmayı cok denedik ama olmadı belki başka bir yolu vardır?