Şeker hastasiyim. Omur boyu vurulmam gereken iğneler var.bazen ne uğruna yaşadığımı sorguluyorum. Hap olsa katlanilabilir olurdu.
iğne aman aman acıtmıyor ama bıktım. Bunun rutinim olmasından hicbir zaman gecmeyecek olmasından delik deşik olmaktan bıktım.
Cok guzel bir hayatım olsa bu uğurda yaşadığım bir tatsızlık gibi gorurdum. Ama b.k gibi bir hayatım var.
Bitmeyen cile yapmışlar adını diyabet koymuşlar