Herkese merhaba,
Daha once detaylı bir konu acmıştım. Kısaca bahsedecek olursam, ailem ile yaşıyorum. Abim dışarıdan bakıldığında efendi, duzgun, işinde gucunde guvenilir biridir. Kendini şuan nişanlı. Nişanlısını cok sevdiğini duşunurdum, cunku ne zaman en ufak sorun yaşasalar cok uzulur, kızı mutlu etmek icin elinde geleni yapar.

Nişan arefesindeyken telefonunda bir mesaj gordum. İstemsiz baktım. Gay bir cocuk ile bir yazişmasina denk geldim. Flortlesmek gibi bir yazişmaydi. Cinsellik var mı bilmiyorum ama olma ihtimali var. Farklılık denemek istemiş gibi.
Gorduğum an inanılmaz bir şok yaşadım. Elim ayağım titredi o an bir anda anneme soyledim. Daha kontrollu davranmam gerekirdi ama şokun etkisi ile her şey yanlış gitti, doğru yonetemedim. Annem duyduğu gunlerde yataklara duştu, ikimiz de perişan olduk. Sonra annem abimle konuşmayı denedi, benim bildiğimi hissetirmeden.
Abimin sesini duydum odadan. Kadına resmen deli muamelesi yaptı. Uydurduğunu, ona iftira attığını, okuduğunu anlamadığını soyledi ve uste cıkmaya calıştı. Oyle cirkin bir tavrı vardı ki bu konunun boylece kapanmasına razı gelemedim ve ben de bildiğimi ,her şeyi gorduğumu soyledim. Tabi her şey karıştı boylelikle. Birbirimize kotu şeyler soyledik, benim bildiğimi oğrenince ne diyeceğini şaşırdı. Haliyle aile bireyleri de oğrendi. Aslında boyle olmasını istemedim, tamamen kontrolumuzu yitirdik.
İlerleyen gunler onun icin de bizim icin de cok zor gecti. İntihara meyil edecek bir durgunluk oluştu uzerinde abimin. Onun gibi biri icin bu ağır bir şey m Sadece oylesine konuştuğunu, sıradan bir arkadaş gibi gorduğunu, oylesine bir şey olduğunu soylemiş erkek kardeşime, ağlayarak. Hep babamız gibi gorduğumuz biriydi, boyle bir durum ile karşı karşıya kalmak onu cok etkiledi.Ben ise yemeden icmeden kesildim. Nişanlısını duşundukce icinden cıkılmaz bir vicdani yuk hissettim. HÂl daha hissediyorum. Butun bunların sonunda herkes inkar yoluna gidip, ustunu orttu. Hatta babam oğluma iftira atıyorsun diyerek uzerime yurudu. Evden kovmak istedi beni. Cok zor gunler gecirdim. Erkek kardeşim bu durumu kapatmam gerektiğini, daha fazla ustelemenin onu intihara surukleyecegini, bu kadar rezilliğin ona ders olmasıni umduğunu soyledi ve konu unutmaya calıştı. Bana da bunu tavsiye etti. Herkes normaline dondu.
Nişanlısı dini gerekliliklerine cok bağlı bir kız, boyle bir durum yaşam şekline cok ters. Bilmek hakkı. Şuan cok mutlu gibiler, kız abimi cok seviyor, gorunuşte de abim uzerine titriyor ama arka da olan boyle bir gercek var.
O gunden beridir abim ile bir daha hic konuşmadım, uzerimde bıraktığı bu vicdani yuk icin onu hic affetmedim, etmeyeceğim de. Kıza soylemek istedim ama evde yasayacaklarimdan korktum. Kıza bağlılığı, uzerine titreyisi de tek siginagim oldu ama vicdanım rahat değil. Aklım hep bu konuda.

Arkadaşlar cok kotu hissediyorum. Biliyorum doğrusu bunu kıza soylemek, ailemi karşıma almak ama olmuyor işte. Bana neler yasatirlar bilmiyorum, gercekten gecici sacma sapan bir şey ise ve ben mutlu olmasını engellersem diye bile duşunuyorum. Cunku evlenmek istiyor, daha onceki hic bir kız arkadaşı ile olduğu gibi değil nişanlısı ile. İlk kez bu denli değer verdiğini, kıymet verdiğini goruyorum.
Psikolojim bozulmuş durumda. Kızın yerine kendimi koydukca hic bir yere sigamiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Oyle zor durumdayım ki. Bana tavsiyeleriniz nelerdir ?